Kvar er dei frå?

Etter Judit sine formande ord i fjor, har eg kjøpte meg hatt.
Eg fall for ein under jazzen i Molde.

Eg har bore den på hovudet under heile vandringa i år. Og, den har gitt nokre fornøyelige episoder under vandringa.
Den har plassert meg i landskapet.
Der er han med hatten.

På toget til Bordeaux under heimreisa la eg den frå meg på bagasjehylla over setet eg sat på. Men der sekkane var, vart det ei heil røys av sekkar og vesker. Så då toget nærma seg Bordeaux, gjekk eg fram i kupeen for å ta meg av våre sekkar. Hatten hadde eg heilt gløymt, men mine medpassasjerar gløymde den ikkje. Ei kvinne kom etter meg medan ho vifta med den. Eg måtte ikkje gløyme hatten min.

Vi vandra mest saman med franske i år. Og det vart gjerne drøfta mellom dei kva land desse fire kom frå.
Han med hatten var grei. Han var amerikanar. men så var det språket.
Det var ikkje engelsk dei snakka. Tysk? Nei, det ligna, men tysk var det ikkje.
Dei enda gjerne opp med at vi kom frå Nederland.