Eg kom til Sandom for å få oppleve nye sider i truslivet mitt. Det vart ikkje slik eg venta, og i kveld er det delekveld.
I ettermiddagssola sit eg på ein benk og ser på nokre furukonglar ved føtene mine. Medan tankane mine er opptekne av om eg i kveld, på delekvelden, har noko å dele med dei andre.
Furukonglane har ført meg inn i tankar om kven vi er, og korleis vi er som menneske.
Tankane let seg ikkje alltid styre. Dei går ofte sine eigne vegar. Med eit var eg oppteken av kva konglane fortalde om mi tru og trusliv. Kvar i konglane si utvikling var eg i trua mi?
Furukonglane sine tankar vart med eit djupt personlege. Det var meg, mitt liv og mi tru det gjaldt.
Det vart furukonglane sine tankar eg prøvde å forme i ord den kvelden, medan eg la tre små konglar ned på bordet framfor meg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar