Store og små. Gamle og nye. Laga i stein, tre eller smijarn.
Dei står gjerne på viktige punkt på vandringsvegen.
I vegkryss der vegen byter retning, på høge punkt i landskapen og ved kyrkjer.
Mange av dei har hatt småstein liggande ved seg. Eller blomar og rosenkransar.
Somme har festa seg betra i minnet enn andre.
Krossen i Espalion er alt nemnd.
Frå siste vandringdagen tek eg med to til.
Den eine står ved kyrkja i landsbyen St.Marcel.
Ein smijarnskross frå 1776. Vakkert teke vare på gjennom hundreåra.
Kva hadde ikkje denne krossen kunne fortalt frå denne vesle grenda sitt liv i kjærleik og sorg. Gjennom gode og vonde år for folket her.
Den andre stod i eit lite skogholt.
Ei grein, forma som ein kross. Skoren laus frå treet og bearbeidd med kniv og kulepenn.
Kanskje av ein vandrar som gjekk forbi. Som trøytt sette seg ned. Såg greina og byrja å arbeide på den med kniven. Etter kvart forma det seg eit vitnemål på greina.
Vi kom forbi, såg vitnemålet, og i undring over den ukjende, bar vi hans vitnemål med oss vidare.
Teksta på krossen finn vi i Johannesevangeliet kap 3,vers 16. Det er kalla "Den vesle Bibelen"
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar