Ein av desse dagane under vandringa vestover, gjekk vi forbi eit plantefelt. Men trea i feltet skapte i viss undring, då det på same treet var både grøne og sølvfarga blad. Og i sollyset skein det i sølv oppover heile lia.
" Kva er dette slags tre?" var undringa vår.
Etter ei tid fann vi løysinga. Det var unge eukalyptustre. Men underleg var det å sjå tre med to så ulike blad på seg.
Etter kvart kom vi inn i heile skogar av eukalyptus-tre. Vi kunne kjenne lukta av dei der vi gjekk, men gnei vi på blada var der lite lukt att på fingrane. Kinken i nakken var ikkje langt unna når vi bøygde nakken bakover for å sjå opp mot toppane av dei.
Oppver i trea hekk der frå greinene lange remser av borken, og stammene var heilt nakne.
Men kvar kom eukayptuslukta frå når det lukta så lite frå blada?
Då såg vi desse grøne skota som vaks opp frå bakken. Grøn stilk og grøne blad. Det såg ikkje ut som om det var starten på slike store tre. Men desse blada lukta sterkt av eukalyptus.
Slike store tre måtte då ha store frø? Men nei. Frøa til eukalytusen liknar på ein liten knapp, sånn omlag 1,5 cm i diameter. Då var det noko anna med dei konglane som låg strødd på bakken i ein furuskog vi gjekk gjennom.
Dei var noko større enn furukonglane frå våre heimlege furuer.
Fleire burde få lese det du skriv. Kva har vi Møre-Nytt for?
SvarSlett