Morgonsola skin over Castroverde når vi står og ventar på bussen som skal ta oss til Lugo.
Så vart Castroverde og ikkje Lugo endepunktet for vår vandring på Camino Primitivo. Dei over 20 km fram til Lugo ville for oss vere ein lang dags vandring, derfor valde vi å ta buss. Då kunne vi og nytte dagen når vi kom fram til å vandre rundt innanfor dei gamle bymurane der, og så ta buss vidare neste morgon til Santiago.
Så kjem vi inn gatene i Lugo. Byen som står på verdsarvlista grunna dei gamle romerske bymurane.
Her er det stor trafikk og ikkje lett for ein stor buss å kome fram, men til slutt svingar han inn på busstasjoen, og vi kan gå av.
Pension San Roque som vi skal bu på skal ikkje ligge langt unna. Men å finne den er ikkje lett. Vi trålar rundt i området, og spør fleire lokale, og dei seier dit og dit, men finn vi det?
Til slutt i ei gata vi har vore fleire gonger alt utan å sjå noko Pension San Roque, så lyfter ei augene litt høgre opp på husveggane, og der høgt oppe, utanfor tredje etasje, ser eg skiltet stå ut frå veggen.
Vi ringer på, og døra går opp for oss. Inn i ei trang heis som knapt nok tek oss tre med, og opp ber det.
Oppe i resepsjonen får vi presentert oss, men romet er ikkje klart. Vi får kome att seinare.
Ute på gata att finn vi ein bar og får oss noko mat og drikke, før vi set kursen mot bymuren ikkje langt borte, og porten inn i byen bak muren.
Kva skal vi ta først, byen eller å vandre på muren rundt. Vi vel det siste og finn oss ei trapp opp.
Utanfor muren er gatene breie med stor biltrafikk.
Innanfor er gatene smalare, og her er det dei gåande som dominerar.
I bakgrunnen for denne gata reiser tårnet på katedralen seg.
Framme ved katedralen går det ei brei trapp ned, og vi vel å ta turen ned, og inn i kyrkja.
Og kyrkjeromet er vakkert og storslege slik alle dei andre av desse store kyrkjene eg har sett under vandringane. Med mange sidekapell tileigna ulike helgenar.
Litt underleg er det å finne vår "kjære" Jakob som mauradrepar, men ikkje uvanleg i spanske kyrkjer sidan han på ein måte er eit nasjonssymbol.
Men over han er der i ein runding med korset og dei sju tinga som er knytt til Jesus si krossfesting.
Her er høgt under taket, og taket over koret er vakkert dekorert.
Men noko eg ikkje har sett før i ei kyrkje ( ein kvan stad må dei då gjer av dei når dei ikkje er i bruk)
er ei prosjonsvogn. Stor med hjul under så dei slepp å bere den. På denne er det nattverden som er motivet.
Og i høgenden ved bordet sit Jesus.
Men det var meir att å gå oppe på muren før vi var komne til startpunktet. Undervegs såg vi vakre hagar mellom husa og muren. Forfallne, nærast slumstrøk, To store skular der born og ungdom leika og dreiv gymnastikk, før det var oppstilling og marsj inn til neste time.
Tronge gater og opne plassar framfor kyrkjer og andre offentlege bygningar.
Bar Jesus fann vi i eit nedslite område, og det såg ut for at det var ei stund sidan noko hadde vitja den.
Vonar det same ikkje gjeld den verkelege bar Jesus. For der er det mykje å få.
I gatene rundt kyrkja er det fullt av suvenirbutikkar, Utanfor ein av dei er desse to, truleg ikledd lokale folkedrakter.
Så er kvelden komen, sola har gått ned. Og vandrarane slapper av på sengene . Ein varm dag oppe på, og innanfor bymuren er over. Neste dag ventar det buss til Santiago.
Lugo sitt byvåpen.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar