Den endar når vi er framme i Roncesvalles på andre sida fjella.
Men samstundes byrjar vi på ein ny vandrarveg.
Vi skal gå dei første kilometerane på Camino Frances, franskevegen, gjennom Nord-Spania fram til Santiaqgo de Compostella.
Camino Frances byrjar her i St.Jean-Pied-de-Port. Og her er det mange som startar på den snart 80 mil lange vegen mot Santiago.
I sept. 2007 gjekk vi over fjella i skodde, frå St.Jean-Pied-de-Port til Roncesvalles.
Vi har etterpå sagt til kvarandre at neste gong vi går over, skal det vere fint vær så vi får nyte utsikta.
Det såg ikkje heilt lovande ut kl.06 om morgonen. Gatene var våte, og skodda hekk ned i åsane rundt St-Jean. Men vi venta betring utover dagen, så vi tok fatt på turen opp mot fjellet.
Men det vart verre enn då vi gjekk i 2007.
Det småregna, og sikta var som sist, maks 50 m.
Vi starta 7.15 og var framme 16.45, og då hadde vi vore oppe i nesten 1500 m og gått i vel 27 km.
Første stykket opp er vi under skodda, så vi såg litt av omgjevnadane.
Men skodda sig på langt nede i lia, og ho er våt.
Vi får studere utsiktstavla. Den fortel oss kva vi skulle ha sett.
Vi tek ein pause frå skodde og yr når vi kjem opp til Auberge Orrison.
Siste kafe før fjellet.
Det er godt å kome i hus, kjøpe seg ein tallerken god og nærande suppe, og ein kopp kaffi.
Men snart er det ut i det grå igjen.
Sikta byr ikkje på det store utsynet.
Men så høyrer vi stemmer framme i skodda.
Det viser å vere ein pastor frå Biaritz som er der for å gi vandrarane kvart sitt nytestamente. Om dei vil ha, då.
Vi takkar og går vidare. Og han er snar inn i bilen for å køyre ned av fjellet.
Det har nok ikkje vore noka triveleg teneste i denne våte skodda.
Men vi miste jomfrua, Vierge de Biakorri, denne gongen og.
Som i 2007.
Vi vona på betre vær på spanskesida. Det vart det i 2007, men denne gongen slo ikkje det til. I staden byrja det å blåse kald nordanvind og regne igjen, etter ei lita betring på høgste fjellet.
I ly bak ein stor stein på toppen av fjellet
På veg ned på spansk side, skapte skodda ei trolsk stemning mellom trea i lia nedanfor stien.
Stien, som i 2007 var ei djup dyngje så vi måtte klatre høgt opp i dei sleipe, bratte sidene ved stien, for ikkje å sige i til knea.
Er denne gongen nesten tørr og fullt brukande.
På ein lun stad, noko ned på spansk side, fekk vi fred for småregnet til ein liten matrast.
Lenger ned på spanskesida aukar regnet og vinden.
Dei andre leitar opp regnkle, men eg er sta og gjer ikkje det same.
Så får eg og ta fylgjene av å vere sta.
Eg vert både våt og frosen før vi kjem i hus.
Meir er det ikkje å sei om denne kryssinga av Pyreneane.
Og i Roncesvalles enda vi i Casa Sabrina. Som sist.
Vi får unne oss litt luksus etter denne dagen, og bu fint.
For å vere ærleg.
Klosterherberget frista svært lite, så våt og frosen som eg var.
Klosteret var under renovering, men kyrkja, som hadde reiste stilas sist vi var her, viste oss no tympanumet over inngangsdøra.
Midt over høgalteret er det noko som fell i augene når ein kjem inn. Ein stor baldakin. Og under den ei gullforgyllt Maria med barnet.
Men her startar og den franske ruta gjennom Spania fram til Santiago de Compostella.
Og då må sjølvsagt også St. Jakob vere tilstades i kyrkja.
Etter ein strabasiøs tur over fjellet, er det tid for oss å takke Jakob for turen.
Etter ei tur i kyrkja for pilegrimsmesse. På spansk denne gong (ikkje noko lettare å forstå for meg enn dei franske) , var det tid for middag i Casa Sabina.
Menyen var den same som for 2 år sidan;
Suppe med brød, ørret med potetchips, og youghurt til dessert. Og raudvin sjølvsagt.
Og etter det roa vi oss i vårt leigde husvære.
Dette vart nok siste gong vi prøver å få sjå Pyreneane i sol, og å ete ørret i Casa Sabrina.
No trur eg Roncesvalles får vere i fred for denne vandraren.
Roncesvalles-korset.
Men litt historie. Roncesvalles er i dag kjend som eit startpunkt på den "franske pilegrimsvegen" gjennom nord-Spania mot Santiago de Compostella.
Men den har ei soge som gav gjenklang, også i vår heimlege folkevisediktning.
Kong Karl den store - Karlamagnus - var på veg heim frå kampane mot maurarane i Spania. Han hadde stort fylgje med seg. Ein av dei som fylgde han var Roland.
Her i skogane ved Roncesvalles kom dei ut for eit baskisk bakhald.
Roland fall litt vest om Roncesvalles. Der står i dag ein Rolandskross til hans minne.
Karl den store miste livet på skarhøgda ovanfor Roncevalles.
Roncesvalles
Den spanske provinsen Navarra
Baskarland
Baskarland har tre provinsar i Frankrike og fire i Spania. Dei ulike dialektene kan vere så langt frå kvarandre at menneske frå ulike delar kan ha vanskar med å forstå kvarandre. Det er likevel ei felles kjensle mellom dei om at dei er baskarar.
Merke med dei baskiske flagget og fargane finn ein overalt
Og det baskiske våpenskjoldet har sju deler, eit frå kvar provins.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar