Vi møtte ei karttavle då vi kom til Aumont-Aubrac. Den synte pilegrimsvegen vi gjekk, og av den forsto vi at no låg halve vegen fram til Conques, bak oss.
Vi hadde tinga oss rom på d’Gite La Ferme du Barry i Aumont-Aubrac.
Dagane før hadde vi drøfta om vi skulle finne ein annan stad, for på ei internettside var det brukt eit tysk ord om staden som ikkje teikne for det heilt store. Men vi valde å utstå prøvinga.
Og bra var det for, det vart ei oppleving å vere der.
Lokaliteten var triveleg og romet var fint med gode senger.
Staden var kjent for at verten serverte aligot til middagen, og underteikna var spent på kva det var.
Då tida nærma seg byrja det å kome gjester, og langborda i matsalen vart etter kvart fulle av forventingsfulle menneske.
Verten, ein blid og triveleg mann, hadde ordna til heile måltidet.
Først ei roleg opning med grønsaksupe, men så byrja showet.
Inn kom han med ei stor gryte med aligot. Med ei stor tresleiv byrja han å røre rundt i gryta for så å lyfte sleive opp og svinge den, rulle den rundt medan aligot hekk som eit langt band ned mot gryta. Og medan han dreiv på med dette, porsjonerte han ut på gjestane sine tallerkenar.
Attåt aligoten fekk vi lammekjøt.
Litt prøvande. Smakar dette norske ganar tru?
Kva aligot er? Det er ein lokal rett i Auvernedistriktet. Hovudinnhaldet er potetstappe blanda med ein spesiell lokal lys ost som ikkje må vere over to dagar gamal.
Eg skryt uhemma, fotograferar showet og er nysjerrig. Og verten vert strålande blid. På våre spørsmål, formidla av franske Marie, kjem verten med osten for vise oss, og fortel om korleis aligot vert laga.
Kven som har gjort arbeidet?
Han har gjort alt, til og med plukka blåbæra til paien.
Tre rettar var vanleg middag på pilegrimsveg, så desserten var blåbærpai.
Eit godt og velsmakande måltid.
Torbjørg smattar. Blåbærpai. Ei herleg avslutning på eit flott måltid.
Til slutt insisterar han på å ta bilde av oss.
Ser vi ikkje mette og nøgde ut?
Aumont-Aubrac
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar