Søndag morgon i Santiago

 Det vart ei lang natt i Santiago. Husværet vårt låg ikkje langt frå katedralen, og nede på gata var der ein bar på hjørnet. Så etter den natta er det to ting som står meg i minnet. Det eine er klokkene i katedralen. Dei slo høgt og sterkt heile natta. Ikkje berre ein gong ved kvar heile time. Men - Kvart over timen, eit slag. Halvtimen, to slag. Kvart på timen, tre slag. Fem på full time, fire slag, og så ved timeskiftet kom slaga som fortalde kva time som no var full, og då med ei anna klokke som hadde djupare drønn.
Kvar gong eg var i ferd med å gli inn i svevnen kom nye klokkeslag. Heilt til eg ut på morgonsida var så trøytt at svevnen overmanna  klokkeklangen.
I tillegg til klokkene var folkelivet rett under vindauget ikkje av det stille slaget, og det stilna ikkje av før klokkene hadde sendt sine tre dumpe timedrønn ut i natta.
.

Etter denne lange natta, vakna vi til ein ny dag. Det var søndag, og vi skulle vere turistar i byen. Men då vi såg ut vindauget, var det ikkje blå, men grå himmel over byen. Og det regna vassrett i den sterke sørvestvinden

 

Våre medvandrarar ville nytte høvet til ein bedre frukost på Hotell Parador National denne søndagsmorgonen, før vi alle skulle gå til messe i katedralen.  Eg kom til at det vart i meste laget å betale den kostnaden for mine to brødskiver og den eine kaffikoppen eg brukar å nyte om morgonane. Så mi kjære og eg valde eit rimlegare alternativ.
Vi skulle møtast på den store plassen ein time før messa byrja inn  i kyrkja. I går då vi kom inn, var han full av folk. Denne morgon, i vinden og regnet, var han mest folketom.
Så var dei ferdige med frukosten sin og kom bortover den regnvåte plassen, og vi kunne klatre opp trappene og inn dørene til kyrkjeromet innanfor.