Justitia (Santiago)

Så er vandringa over, både den eg brukte føtene til, og den eg har vandra opp att i minnet her på bloggen. No er det tredje fase som byrjar. Den som i ein stille time kan føre meg attende til vegen og vandringa sine små og store opplevingar. Det er noko som liknar på kva desse dyra som jortar gjer. Dei et først, og sidan fordøyer dei maten endå ein gong. Så derfor er eg nok ikkje ferdig med vandringa. Den vil nok dukke opp att med jamne og ujamne mellomrom, og då gjerne i form av ein liten refleksjon over noko frå den lange vandringa vår.

Men før eg avsluttar frå Santiago de Compostela, nokre tankar til eit par symbol eg såg der.

Der er vel helst slik vi er vane med å sjå fru Justitia, den romerske rettferdsgudinna. Med eit sverd og ei skålvekt i hendene, og med bind for augene. Eit symbol for lov, rett og rettferd, der vekta står for den dømande verksemda, sverdet for utøvinga av domen og bindet for augene fortel om upartiskhet. Slik vår lovgjevande og dømande rettsstat skal fungere.

 

Eg har ei kulturell og historisk vegvisarbok om pilegrimsvegen gjennom Spania. Dei som har skrive boka forslår at ein bør ha med ein liten kikkert under vandringa, slik at ein også kan få med seg dei små detaljane høgt oppe, inne og ute i dei mange spennande bygningane. Dei detaljane ein elles ikkje ville kunne sjå. Og det er ingen dårleg tanke.

 

Denne siste dagen då vi vandra gatelangs i Santiago, dukka denne skikkelsen opp på ei bygning. Det er fru Justitia, men ho manglar sverdet og skålvekta. I staden har ho fått ein kross og teiknet for underet på O Cebreiro, kalken og brødet, i hendene.
Ho er ikkje lenger den romerske, heidne, fru Justitia, men den kristne trua si rettferdsdronning. Og den rettferda er ikkje lik verda si rettferd, for her er rettferda grunna på at i trua på Jesus Kristus sitt soningsverk, vert syndaren dømd rettferdig. Ikkje ved eiga rettferd, men ved at han gjennom trua får del i Kristi rettferd. Og det er rein nåde over nåde for meg.
Slik seier Paulus det i brevet til Filipparane.
"Eg reknar alt som tap mot det som er så mykje meir verdt; å kjenna Kristus Jesus, min Herre. For hans skuld har eg tapt alt, og eg reknar det som skrap så eg kan vinna Kristus  og bli funnen i han, ikkje med mi eiga rettferd, den som lova gir, men den rettferda vi får ved trua på Kristus, rettferda frå Gud, bygd på trua."
Slik er mine  tankar til det første symbolet frå Santiago.