Under vandringa gjekk vi gjennom mange byar og landsbyar, både i Frankrike og i Spania. Og den merka vandringsvegen gjekk helst rett igjenom gatene og ut av byen att. Men han svinga gjerne inn om byen sitt torg og kyrkja (hovedkyrkja om byen hadde fleire av dei). Det førde til at det for det meste var det som låg langs dei merka vandringsgatene vi fekk sjå, før vi vandra vidare.
Eg meiner hugse at der var nokre ulikskapar mellom kyrkjene i dei to landa. Landsbykyrkjene i Frankrike var oftast opne, og dei hadde ein annan stil enn kyrkjene i Spania. Der hadde dei ofte stengde dører, og kom vi inn var det den store alterveggen som dominerte. Noko vi ikkje såg så ofte i Frankrike. Dei hadde derimot ofte glasmåleri i vindauga, noko som var skjeldnare i Spania. Eg har ei kjensle av at landsbykyrkjene i Frankrike var av nyare årgang enn kyrkjene i Spania. Kanskje det er ei av årsakene til skildnaden.
Desse lysopningane i kyrkjene hadde stor variasjon i sine fargerike glasmåleri. Både i motiv og i utføring. Frå det heilt enkle, til dei eldre der heile vindaugsopninga var dekt av fargesterke motiv, gjerne med ein heilag person innblanda. Men vi såg og nyare og meir moderne utgåver av glasmålingskunsten.
Dei enkle får vere representert av dette frå ei landsbykyrkje, ikkje langt frå Astorga i Spania. Det er pilegrimen Santiago - sankt Jakob - som stig fram. Det som undrar meg er at i Spania hadde han ofte ein liten og samantrykt kropp. Mest som ein liten gnom. Men kamskjela på kappe og hatt, og staven i handa fortel kven han er.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar