I 1929 vart det helde ei latin-amerikansk / spansk verdsutstilling i Sevilla. I det høvet vart det reist mange vakre pavilliongar. Etter at utstillinga var over, vart ikkje desse bygningane rivne, men tekne i bruk til andre formål. Mellom anna til ambasader for mange land, endå byen ikkje er hovedstad i Spania.
Denne utstillinga låg i eit stort parkområde i byen.
Det var her bussen sette oss av. I gata Paseo de las Delisios, som vel kan omsettast med Den frydefulle spaserturen, for her ligg desse vakre bygningane på rekke og rad.
Der vi gjekk inn i parken ligg ein Plaza de America, og som biletet viser hadde denne plassen store mengder av kvite duer som meir enn gjerne let seg fore.
Det var den mauriske kulturen eg hadde ein draum om å møte på denne turen, eller restane av han, 500 år etter at maurarane vart vist bort frå landet. Men i 800 år sette dei sitt preg på Andalusia, og noko er der att, enno i dag.
Maurarane var på ein heilt annan måte enn sine samtidige kristne rike, opptekne av det vakre. Og her høyrde vatnet med. Rennande vatn, og vatn som speglar omgjevnadane.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar