Den andre porten, døra, inn til Basilika de Isidoro i Leon er kalla Puerta del Perdón, Nåden sin port. Og då er vi ved oppfyllinga av Abraham sine ord til Isak; Gud vil sjølv sjå seg ut eit offerlam.
Det er rett før påske, minnedagen for utferda frå Egypt. Ordet kjem frå det hebraiske pesach som tyder å gå forbi. Det er den kvelden, natta, då dei sit i sine hus i Egypt med reisematen klar, usyra brød. Og med blod på dørstolpane. Ute går engelen fobi deira dører. Dei ventar på at deira frelsar Moses skal gi dei si melding om oppbrot.
I Jerusalem mange hundre år seinare er det og kvelden før påskehelga. Jesus og hans vener er samla på festkvelden for det usyrde brødet. Samla på øvresalen for påskemåltidet. Truleg var dei fleire enn dei som er nemnda, dei var i alle fall fleire når påskemorgonen rann. Det er her dei har sitt siste påskemåltid i lag.
Det er her han deler brødet med dei og seier Ta dette og et det for dette er min kropp. Og det er her han vinstaupet og sender det rundt og seier; Drikk alle av den! Dette er mitt blod, paktsblodet, som vert utrent for mange til forlating for syndene. Og legg han til; Heretter skal eg ikkje drikke av denne frukta frå vintreet før den dagen eg drikk henne ny saman med dykk i riket åt Far min.. Men sjølv drikk han ikkje det fjerde begeret som høyrer avslutninga av påskemåltidet til. Men han seier til og dei: Så ofte de drikk av den så gjer det til minne om meg: Og sidan har vi som trur, i snart totusen år trufast samlast til måltid med vin og brød slik han ba oss.
Men er det då Puerta del Perdón, Nådens Port opnar seg? Eller er det i det som hende dagen etter?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar