Puerta del Cordero

Etter den lange vegen over den store sletta sør om Dei kanabriske fjella kom vi til gamlebyen Leon. Ein gong i romartida låg det ein romersk legio stasjonert her, av det kjem namnet. Så overtok goterane den spanske halvøya. Goterane var arianske kristne. Dei neste som hadde makta var muslimske maurarar, før dei kristne styrkane i Kastillia og Leon byrja å presse maurane sørover att og Leon igjen vart ein kristen by. Der er ein mektig katedral i byen, men og ein eldre basilika som er tileigna biskop som medverka til at den gotiske kongen i Sevilla førde den ariske kyrkja over til romer katolsk rite. Biskopen var Isidor av Sevilla. Då han døydde vart han gravlagd i Sevilla, men då maurane sitt herredøme i sør var pressa, fekk den kristne kongen i Leon overta kista med Isidor og førde den nordover til Leon der det vart reist ei kyrkje til ære for San Isidor. Så langt ei lang soge.

På Basilika de San Isidor er det to portar, dører, inn til kyrkjeromet, og over kvar dør er det hogge ut ein relieff som skildrar hendingar Bibelen. Den eine porten er kalla Puerta del Cordero, Lammet sin port, og den skildrar Abraham i det han har lyfta kniven over Isak for å utføre eit menneskeoffer, Isak hans son. Men samstundes ser vi Guds hand som stoggar Abraham før han får fullføre den vonde handlinga. I staden er det lammet som sit fast kjerret ved sida av  som må ofre sitt blod og liv.   

På vegen mot offerstaden spør Isak far sin: 

Vi har med veden og elden, men kvar er lammet som vi skal ofre?

Og Abraham svarar: Gud vil sjølv sjå seg ut eit offerlam guten min.

Er det her soga om offerblodet byrjar i Bibelen? I fortellinga om Abraham si ofring av Isak?

Den neste staden der offerblodet dukkar opp er i Egypt. Moses er i ferd med  å føre hebrearane ut av trelekåra i Egypt, men først må den endelege prøvinga av farao hende. 

Ein engel vil gå gjennom landet, og då vil alle førstefødde døy. Men hjå hebrearane vil han gå forbi fordi deira dørstolpar er farga raude av eit lam sitt blod. Den natta i Egypt byrjar hebrearane si lange offersoge, seinare i tabernakelet under ørkenvandringa og endå seinare i Kanaan. Så held det fram i Tempelet i Jerusalem. Ved dei tre festhøgtidene og i den store forsoningsdagen. Offerlamma gir sitt blod som ei soning for folket sine brot.  

For israelittane var det etter lova forbode å drikke, nyte, blod  då livet si kjelde var i det, derfor måtte alle slakta dyr sitt blodet gå attende til jorda ved å verte slege ut på og ved alteret i det heilage romet i tempelet.

Det er romarane som stoggar den århundrelange tradisjonen med ofringar med  si øydelegging av tempelet..

Men før det hende gjeng Abraham sine ord til Isak under vandringa mot ofringsstaden i oppfylling.

Gud vil sjølv sjå seg ut eit offerlam.