Glimt frå Essaouira

Eit lite glimt av kva  eg såg på mi vandring, nokre få timar i Essaouira. Den kvite byen med dei blå dørene. 1184 står det på byporten. Ikkje etter Kristus men etter Muhammed. Og under, med arabiske bokstavar, fortel tavla at då byrja Muhammed III og hans franske ingeniør planlegginga av byen. Eller var det då dei rekna seg ferdige med verket? Ein by der det opphaveleg var ei befolkning av muslimar, kristne og jødar i god og fredeleg sameksistens. Dei kristne vart borte etter at Frankrike gav Marokko sjølvråderett. Og etter at Irael vart oppretta i 1948 er og det jødiske nærveret kraftig redusert, så å gå gjennom den jødiske bydelen var ei stille vandring i trange gater. Men på byporten er framleis rosa med den sekskanta jødiske stjerna, og det kristne pilegrimsskjelet å sjå. Og på bymuren peikar framleis kanonene ut mot det opne havet som ei åtvaring mot mogelege fiendtlege skip. Og på dei lange sandstrendene rullar bårene inn til glede for surfarar og andre badegjestar. I dag bygger folk frå innlandet, og utlendingar seg feriebustader på slettene innanfor byen på grunn av det gode klimaet i området.