Ei veke gått

På første turen vår til Gran Canaria var første veka over. Det var søndag att, og vi byrja på vår andre og siste veke.



TVen på romet viste berre spanske og marokanske kanalar, så det vart ikkje brukt mykje tid på den, men vi prøvde å få med oss værmeldinga på rikskanalen. Og sidan Spania og resten av Europa var råka av Sibirkulde desse dagane, fekk vi med ein del bilete frå frosne og snøkvite byar og landskap. Men her vi var, hadde vi hatt ei fin veke, sjølv om det for vandraren var overraskande kaldt om kveldane.

Men denne morgonen vakna vi til grå himmelen, og havet gjekk kvit utanfor strendene.



Sjølv oppe i lia hos oss, tok vinden godt. Madrassene på solsengene nede ved bassenget flaug rundt i vindkasta, og dei få som trass i kald vinden, skulle sole seg, leitte eller stader der dei kom i ly, og beinheld både på kle og anna medbragt.
Når sola kom litt høgre på himmelen, byrja skyene å sprekke opp. Og då solstrålane ut på formiddagen byrja krype innover terrassen vår, våga sjølv frosne eg å flytte meg ut i vinden.

Ein roleg dag. Ein tur ned bakken til Sparbutikken for å handle noko lite, men elles roleg avslapping.
Litt lesing, kryssordløysing, og sjå på vandrarane burte i lia på andre sida av dalen. På veg opp til krossen, eller med lufting av hundar på vegen midt oppe i sida.

Slik gjekk dagen til det nærma seg gudstenestetid, og vi rusla innover til Arguineguin.