Himmelen som kvelver seg over byen og fjorden er grå.
For meg er det siste morgon i 9.etasje i Høgblokka på St. Olav Hospital.
Om ikkje mange timane vert eg køyrd i ambulanse nokre få hundre meter nærare fjorden til St. Elisabeth sykehuset for innlegging der og bypassoperasjon i morgon.
Eg vart spurd i går kveld om eg ville ha ein innsovningstabelett. Eg takka for tilbodet men sa det gjekk greit utan. Og det gjorde det. Eg har sove godt og roleg.
Men tanken på kva som ventar er der.
-Kor stor er prosenten for at det ikkje vert vellukka? spurde han legen.
-Å den er ikkje stor. 1-1000.
-Kva nummer i rekka er eg då? Kor mange har de operert sidan den siste som ikkje vart vellukka?
Prosenten for at går bra er mange og nitti, men ingen er garantert eit godt resultat.
Den tanken har eg nok med meg, sjølv om eg kjenner meg roleg og trygg.
Og i dag kjem Bodil. Det gler eg meg til. Eg har sakna henne.
Dei tre andre har og sitt i dag.
Ein skal på benken for undersøking av årane. Kanskje gjer dei seg ferdige med litt utblokking, og så får han reise heim til hunden sin.
Den andre som framleis søv tungt ved sida mi, skal til gastroskopi, for å sjå om det er i magen problema hans ligg. Han har det travelt i sykesenga. Driv firmaet sitt derifrå, så for han er det ingen ferie.
Den tredje får ein kviledag, før han skal på ny utblokking i morgon. Helsa hans gjorde at dei fekk ikkje gjer seg ferdige i første inngrepet.
I korridoren er sengene borte. Dei som låg der har nok seg plass på roma.
Og i dag vert mi seng ledig for ein ny mann.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar