Klokka var ikkje mykje over seks når eg var ut på badet og gjorde unna morgonstellet.
Det var stille i korridoren, og det er stille på romet. Dei to andre søv enno. Ei av nattevaktene er innom døra så vidt før ho er borte igjen.
Eg er ein tur bort i korridoren til bordet med kaffikannene og anna drikke. Hentar meg eit glas med kaldt vatn. Gjennom ei opa dør mot aust, ser eg sola henge stor og gyllen over Moholt.
På mi side av bygget, mot vest, har eg Byåsen. Der lyser husa varmt i morgonen. Ein solblanke morgon i Trøndelag.
Og til frukost får vi egg og laks. Herleg.
Har lest eit par kapittel av den "høgverdige" boka eg kjøpte i går. Det var Per Petterson si "Jeg forbanner tidens elv." Ser ut for at det kan verte eit interessant møte.
Til avveksling har eg Miroslav Volf si bok. Den krev litt tid å lese, men det er greit å ha to ulike å veksle mellom.
Aviser har eg på nettet. Den er grei å ha denne vesle PC-en eg kjøpte før vandringa i sommar. Eg har fått meg passord til gjestenettet, så den vert flittigt brukt.
Fekk nokre SMS-meldingar frå borna i går før eg kraup under dyna. Dei varma ein som så smått saknar mine og det heimekjende landskapet.
Det er noko underleg dette å kjenne at her, .. her høyrer eg heime.
Det treng ikkje alltid vere der ein er fødd og vaks opp, eller der ein har sin heim.
Sjølv om akkurat det kan vere sterke røter.
Eg hadde gravferd til ein som vaks opp i Nord-Norge. Kona hans fortalde at han måtte nordover minst to gongar i året, og det sjølv om foreldra var borte og søskena utflytta. Det var der røtene hans var.
Eg las boka "Røtter" då den serien gjekk på TV for mange år sidan.
For dei som ikkje kjenner soga, så handlar den om ein amerikanar, ein slave-etterkomar som byrjar å leite opp sine røter og kjem attende til Vest-Afrika. I boka og TV-serien fylgjer vi ein Kunte Kinte frå han vert teken i landsbyen , førd over havet og seld som slave, og livet hans og etterkomarane hans i USA.
Røter.
Kven er eg? Kvar kjem eg frå?
Eit spørsmål som eg trur vil verte brennaktuelt for mange menneske i åra framover, no etter at styresmaktene har opna for ulike former for mors- eller farsskap. Mennesket treng å kjenne sine røter. Eg trur ikkje det er nok med berre dagen i dag. Eg trur ein treng å kjenne til kven ein er og kva tre ein er runnen frå.
Det er vel ein av grunnane til at interessa for slekt og slektsgransking aukar med alderen.
Ei, for meg litt underleg hending om røter. Bodil og eg er på vår første tur i Israel.
For å plassere oss i landskapet. Vi hadde vore på Karmel-fjellet. Bussen køyrer lia ned til, og kryssar den store sletta som strekker seg frå Haifa ved havet og austover mot Genesaretsjøen. Den ber stundom namnet Harmageddon-sletta etter Megido som i si tid låg der. I dag er byen berre ein ruinhaug, ein Tel.
På nordsida går det ein dal opp mot nord-aust. Vi køyrer oppover denne dalen. Mot øvre Galilea.
Mot vest ligg ruinbyen Zippori, byen som Josef og Jesus truleg var med på å bygge sidan dei var tømmermenn. Oppe i åsen mot aust ligg Kana og det nye jødiske Nasaret.
Det arabiske, bibelske, Nasaret ligg ned på andre sida av åsen.
Dalen ligg der open mellom åsane på begge sidar. Virkar tørr og kjedelig no tidleg på ettervinteren. Mot vest ligg landsbyane tett etter kvarandre. Åkrane strekker seg over dalen mot vegen vi køyrer på. Bak ligg dei kvite husa i ei tett klynge, og over dei ragar minaretane.
Så, brått kjem det ei undeleg sterk kjensle over meg, nesten som ei vissheit. Her høyrer du heime. Her har du dine røter.
Korleis kan slikt forklarast? Eg kjenner mine røter. Og der er ingen ting der som tyder på noken forbindelse til ein dal i Galilea.
Så langt eg har funne ut er mine røter trygt planta i sunnmørsk jord, og ikkje i ein kjedelig dal langt mot sør.
Eller har Thor Heyerdal rett i sine teoriar om at Odin, - og med det Ola Normann- stammar frå Kaukasus. Eller den teorien andre hevdar; at vi, endå lenger attende i tid, stammar frå ei av dei 1O forsvunne stammene i Israel som assyrarane førde bort.
I så fall er vi invandrarar alle saman, og har vore røter på stadar vi ikkje veit om.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar