I dag skal eg på benken for å undersøke årane inn til hjartet.
Romkameraten vert henta tidleg. Sjølv vert eg liggande utover formiddagen, men 12.30 får eg meldinga. No er det min tur. Men det går endå ein time før portøren kjem og hentar meg ei etasje ned.
Så er eg på operasjonsromet og vert plassert på benken og dekka til etter alle kunstens reglar.
Doktoren vil sjå på filmen frå sist eg var her, før jul i 2007. og også sjå kva som då vart skrive om meg. Men så kjem dei i gang.
Han vel å gå inn i venstre arm denne gongen, og eg får sjå korleis strengen vert førd oppover gjennom armen. Så kjem hjartet på skjermen.
Doktoren pratar litt med meg, litt med ein kandidat og med dei pleiarane som assisterer.
Det er kransarteriane legen har på skjermen. Bildet frå åra i armen der strengen er, er borte. Eg byrjar å kjenne smerte i handa.
Skjermbildet flakkar rundt hjartet i ulike vinklar, men held seg mykje til årane. Ei kraftig tjukk stamme som brått vert avslutta i ein klump og derifrå spreier seg ut i mange tynne greiner.
Smerten i armen er aukande. Eg seier den liknar på den eg hadde i armen i mange år, og lik den som starta infarktet eg fekk søndag.
Han avbryt og dei går ut i eit siderom. Der står dei og samtalar ei stund.
Så kjem dei inn att, og han tek eit nytt blikk på dei mørke blodårane på skjermen. Så seier han at dei avsluttar, og eg kjenner korleis strengen glir ned gjennom armen når han dreg den ut.
Så er det over og eg vert bandsjert over inngrepsstaden.
Han seier ikkje mykje. Dei skal kome attende til meg etter legemøtet i morgon, men eg har ein kronisk sjukdom, er meldinga han gir.
Eg vert avkledd innngrepsutstyret og kryp attende til mi eiga seng.
Så vert eg trilla ut på gangen. Det kjem ein portør og tek meg attende til romet, seier dei før dei vert borte.
To timar har gått då eg er attende på romet, og om ei stund kjem også romkameraten.
Han har fått opna ei åre som var nesten tett.
Sjølv ringer eg og sender meldingar til Bodil og borna om stoda.
Pleiaren som har ansvar for meg kjem ofte og tek blodtrykk og sjekkar trykkbandasjen. Eg forhøyrer meg med henne, men ho veit ikkje så mykje.
Men eg skal få besøk av ein lege seinare.
Så er han der, ein Ose som ættar frå Ørsta.
Eg har tre trange årar, seier han, og dersom eg er villig, vert det nok oprerasjon.
Han forklarar litt om kva det går ut på, men eg skal få nærarar orientering både om inngrepet, og kva tid det kan skje etter legemøtet ut på dagen i morgon.
Sjukepleiaren kjem inn etterpå og vi har ein heil prat omkring det legen snakka om
Så ringer eg og sender melding heim til mine om situasjonen og ynskjer dei ei god natt.
Det endar altså med det siste alternativet mitt, operasjon.
Eg kjenner meg roleg og trygg over for det, men eg vil ha Bodil oppover dersom inngrepet kjem raskt. Snakke med pleiaren om det, og dei vil hjelpe med å ordne opphald for henne. Men no får eg vente til i morgon.
Ute er det varmt. Det har skya opp utover dagen, og vinden har auka på.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar