Søndag. Og dagen sig mot natt

Det har klårna av att. Sola sig sakte mot vest over Byåsen.
Ligg på senga og kjenner sola varmar.
I morgon er det legemøte att, og kanskje vert eg sett på prioritetslista av legane på St.Elisabet.

Vi er to på romet no. Ålesundaren var brått borte. Han reiste heim, sa han som er att.
Han kom inn for hjertet, men det var ikkje det som var årsaka. Kanskje noko med magen.
Vi held deg til observasjon til mandag, sa legen, og så tek vi ein del prøver.

Ellers er her nokså tomt og roleg.
Sengene står oppmasjert ute i vestibylen og ventar på innrykket.
Nokre få har kome inn i dag, men det kjem vel fleire til kvelden, og i morgon fyllest det opp.

Det er vi St.Elisabet pasientane som er i fleirtal no.
Eg er sett opp på fredag, sa ein. Enn du?
Veit ikkje ; neste helg pluss minus.
Til helga, sa ein annan, dei tek bort blodfortynninga fem dagar før.

Kva er framdrifta? spurde eg ei av dei kvite.
Er der noko endringar i medisineringa før operasjonen?
Nei, ikkje anna enn at dei tek bort Flavixen før. Med den miste du på fredag.
Enn desse sprøytene med blodfortynning?
Dei skal du ha vidare.

Eg måtte bort og spørre ei om hjelp. Alle sprøytene i magen hadde gitt meg ei vorte med blod. Med eit såg eg at det rann blod frå henne.
Vaska rein skjorta, og la eit tørkepapir over. Vona det ville stogge, men nei. Det koagulerar dårleg no, så eg måtte få på ein lapp bandasje og plaster.

Ventetida hastar ikkje avgarde.
Ligg på senga og les.
Opp og rusle litt, prate litt med dei andre, rusle igjen, legge seg nedpå att, leite opp boka igjen, prøve å sove. Hente seg ein kopp kaffi, av og til smakar han surt, men det er då kaffi.
Så melder kroppen ifrå, kaffien må ut att. Ein tur på toalettet. Er det ledig, tru?
Hente meir kaffi.
Det er VM på fjernsynet, ser litt, vert lei, går til romet og senga.
Etter ei stund, ny runde.
Merkjeleg. Det synest lettare å fordrive tid heime enn her.

Eit hyggeleg avbrot. Telefonen ringer og eg får ein liten prat heim.

Sakte sig sola mot nordvest og kveld.
Om nokre timar er dagen over og ein kan legge seg i ei ikkje alt for veloppreidd seng etter dagen sine mange besøk i den.
Og i morgon ventar ein ny dag, og vonleg, ei avgjerd om kva dag eg vert flytta til St. Elisabet for bypassoperasjonen.

Men først eit hyggeleg avbrekk. Kveldsmat.