Eg kjem heim i morgon, sa eg til Bodil då ho var bort søndag kveld. Slik gjekk det ikkje.
Eg fekk beskjed om å halde senga til legevisitten hadde gått, og meldinga eg fekk av den var at det vert nok ein tur til Trondheim på meg. Dei hadde funne teikn i blodprøvene som tydde på eit lite infarkt.
Hadde det vore for eit par år sidan så hadde dei ikkje gjort noko med det,sa legen. Men i dag tok dei også slike små.
Dei skulle kontakte St.Olav og så skulle eg få endeleg melding seinare.
Eg skulle få lov å stå opp,og det var godt. Eg kjenner meg heilt frisk.
Ringer til Hilde på prostekontoret og til Hjertvik i frikyrkja for å gi melding om at eg nok vert forhindra frå å fullføre dei tenestene eg har sagt ja til.
Prost Ruth ringer. Biskopen vil dra attende alle leke sine fullmakter til å halde gudstenester m.m. Så vil ho skrive ut nye fullmakter. Ruth ynskjer å ha meg på den nye lista. Eg seier ja til hennar ynskje.
Utover dagen får eg sprøyter med blodtynnande innhald og fleire pillar, og nye blodprøver vert tekne.
Eg ikkje åleine på romet lenger, og før natta er alle fire sengene opptekne.
Bodil kjem med kle og toalettsaker og ei bok.
Om kvelden feirar ho dag heime. Eg skulle gjerne vore der i lag med henne.
Trondheim og St.Olav. Kva kan eg vente meg der? eg ser tre alternativ. A. Utreidining og så heimsending. B) Utreidning og blokking. C) Operasjon.
Eg har mest tru på det første.
Dagen har vore grå ute med skodde ned i fjella over Folkestad.
Glad i deg morfar. Karoline
SvarSlett