Skorgedalen

Så vart det Skorgedalen to dagar på rad.
Men i dag var det ein strålande og varm dag. Ikkje kald som igår.
Det var ei dotter med ektemann, og to av våre barnebarn som inviterte oss to gamle med opp i fjellheimen for å gå Skorgedalen frå Vartdal til Ørsta.
På Vartdalsida bles det ein litt kjøleg vind.
Her har vi søkt ly for den, med Tverfjellet ruvande i bakgrunnen.


Det var stort sett snøbert første delen av turen.
Vandringa fram over slettene der sætrane ligg på rad etter kvarandre, er ein lysttur.


Men framme ved Asalvatnet på 440 høgdemeter, anar vi at tilhøva er i ferd med å endre seg.
For vatnet er enno ikkje heilt isfritt.
Midt i snøfonna står to grønkledde lerketre og vitnar om komande vår, også i fjellet.
Bak reiser Tverfjellet sin bratte flogvegg.


50 meter høgre oppe ligg Trollkoppvatnet. Og her er det ikkje mykje som vitnar om vår. Nokre lyngrabbar er utan snø, men det meste er enno ei kvit flate. Slik også det isdekte vatnet er det.

Først når vi kom ned til Stillevadet fann vi råsa ber, utan snø.
Og i dalsidene såg vi spora av vinteren sine herjingar. Ryggane etter snøfonnene viste tydeleg at det hadde ikkje vore trygt i dalen, kvar dag i vinter.
Vel heime på sætra var mykje folk samla. Der fekk vi ein god pause med prat og grilling,før vi tok siste delen av turen heim.
Og som det heitte når vi på folkeskulen skulle avslutte ein høveleg stil.
"Og alle var samde om at det hadde vore ein gild tur."