I morgon det tid for vår pinsefest. Etter gamalt startar den alt kl.18.00 i kveld, når kyrkjeklokkene har ringt høgtida inn.
Pinse kjem av det greske pentacoste, som tyder den femtiande.
Dei skulle falle saman desse to festane, men av ymse grunnar - langt attende i kristendomen si soge - så vart påskefesten - som er utgangspunktet også for pinsa - flytta bort frå den opphavelege jødiske dateringa.
I tillegg brukar vestkyrkje den gregorianske kalendare, medan den ortodokse austkyrkja brukar den julianske kalendare.
Derfor kan det skilje nokre dagar på når den same festen kjem i vestkyrkjene, austkyrkjene eller i den jødisk verda.
Eg har etter som åra har gått, vorte stendig meir oppteken av kva som er skrive i den Hebraiske bibelen, vårt Gamle Testamente, om Guds frelsesplan, og som fekk - eller får - si oppfylling i Jesus Kristus.
Det står at Jesus opna skriftene for sine læresveinar, så dei skulle forstå den djupare meininga med ordet som stod skrive. Og akkurat det synest eg er interessant å dukke ned i. For eg trur at mange skriftstadar, og mange jødisk religiøse skikkar frå Jesus si tid, er profetiar som peikar til Guds frelsesplan, og som kan vere med på å styrkje grunnvollen for mi eiga tru.
Shavuot var opphaveleg ein grødefest etter at året sin kornhaust var ferdig ved at også kveiten var hausta.
Og takka vart framboren i tempelet ved at eit kornband av kveite vart svinga for Herren, og to brød, baka av kveitemjøl med surdeig, vart framborne - men ikkje ofra - for Herrens alter.
Så kom den store katastrofa at tempelet vart øydelagt av romerane i år 70. Utan tempel, inga offerteneste lenger, og Shavuotfesten måtte fyllast med nytt innhald. Og det nye innhaldet som kom var feiringa av at Gud gav dei Lova – Thoraen – gjennom Moses på Sinaifjellet. Femti dagar etter utferda frå Egypt. Ikkje alle av folket som vandra ut var av hebrearætt. Ein stor hop av alle slags folk fylgde med dei, står det skrive.
Då Gud gav dei Lova, skapte han seg og eit utvaldt folk, og gjorde ei pakt med dei.
I Jerusalem denne pinsedagen då Anden kom over dei truande, skapte Gud seg eit nytt folk av både jødar og heidningar, og han gjorde ei pakt med dei som trudde / trur.
Slik vart Guds kyrkje fødd. Samansett av menneske som trur at Jesus er Guds lova Messias, vår frelse. Ei kyrkje der alle er eit i Han.
Jesus var ikkje, og kristentrua er ikkje eit brot med det som var før.
Der er eit framhald, ein kontinuitet mellom den gamle pakta frå Sinai og den nye pakta frå Jerusalem.
Jesus står midt i denne kontinuiteten. Han er oppfyllinga av alt om var lova, og er kjerna i alt som er lova.
På Sinai fekk Moses to tavler av stein, der Gud hadde skrive sine Ord som eit paktsteikn.
Og Anden, Guds Ande, er paktsteiknet, som vart gitt av Gud på pinsedag.
Og dette paktsteiknet har Gud gitt oss som ein Talsmann, som ein Rettleiar og som ein Oppdragar på trusvegen vår gjennom livet.
Guds Ande skriv sine Ord, ikkje på steintavler, men rett inn i våre hjarte, inn i våre liv.
God Pinsehelg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar