Og då ikkje ein hyggeleg spasertur, i triveleg lag, til næraste kafe eller kiosk for å kjøpe noko godt.
Nei ein strevsam og svett tur ut i ulendt terreng.
Lite av triveleg samtale undervegs, men ein stille, slitsom tur, der praten for det meste er korte setningar og kommentarar til det ein ser undervegs.
Og når ein vel er attende til startpunktet, så er fasiten: Dette var ein kjekk tur.
For dei asiatiske kvinne, oppvaksen i ein heilt annan kultur, verka heile turen meiningslaus og slitsom, og dei kunne ikkje samstemmme i konklusjonen om at det hadde vore ei flott oppleving.
I dag hadde eg meg ein slik tur.
Opp i Skorgedalen.
For meg ein fin tur, sjølv om eg var heilt åleine.
Men det står ikkje til nekte. Eg var godt sliten då eg kom meg inn døra heime.
Framme ved Blomstøylrabben, tett ved råsa, låg snøfonnene enno meterhøge.
Eg hadde sett meg som mål å kome fram på sætra på 420 høgdemeter.
Men det vart ei heller kjøleg oppleving.
Sola gøymde seg, og vinden var kald.
Sørover heimdalen byrjar liene å verte grøne. Men enno er det ein god del snø att i høgda.
Og dagen sin blome er denne gongen ein myrfiol.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar