Skal denne karen kunne kalle seg vandrar til hausten, når pilegrimsvegen i Spania ventar. Då må det nok ein del kraftigare aktivitet til, enn å gå spaserturar lang allmannavegen.
Så i dag reiv eg meg laus frå solstolen for å starte på litt heftigare kondisjontrening. Og pusttrening.
Sjølv ikkje frykta for angrep frå hordar av blodsugande flått hindra meg.
Målet var ei liggande bjørk, nokre hundre høgdemeter oppover lia.
Og eg kom opp, sjølv om pusten til tider var i mesta laget.
Kor lang tid eg brukte, gjorde eg ikkje noko forsøk på å dokumentere.
Eg var vel nøgd med at eg nådde målet, og slapp nederlaget med å måtte bryte av undervegs.
Eg vakna til ein morgon med skodde mellom fjella.
Ho letta etter kvart, men der låg dis i lufta.
Det er merkbart på dette bilete, som viser sentrum i bygda og vidare framover dalane. Sett frå bjørka.
Bygda og fjella står ikkje så klare fram som eg venta denne maidagen.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar