Med mykje snø i skog og mark, er det nok rette tida til å nyte naturen med ski på føtene.
Eg sit framfor den varme ovnen. Gjennom ovnsdøra lyser logane frå den brennande veden ut i det morgonskumre stova.
Skal eg leite fram skiene mine og gjer dei reine frå årsgamalt støv, tru?
Eg kjøpte dei då eg vart AFP-ar. Det er 5 vintrar sidan det no.
Dei har ikkje vorte utslitne av meg desse vinterane. Men eg har ofte undra meg på kvifor eg kjøpte dei.
Hadde eg ei tru på at no byrja eit nytt og betre liv?
Det vert sagt at vi norske vert fødd med ski på føtene.
Det gjeld ikkje meg. Det var eldste bror min som fekk den gjevnaden.
Det var han som sto i kjøkenglaset og såg ut på dei andre borna sin snøleik, og kravde med klår røyst:”E vi ha ti!” og som fekk sine ski.
Vi to yngre brørne kravde visst aldri det. Vi treivst betre i ovnsvarmen.
Vi fekk våre ski, vi og, men vart aldri dei store dyrkarane av dette kalde og kvite som høyrer vinteren til.
Om det ikkje er moro med skiturar?
Jau det skal eg ikkje nekte for.
Gjennom åra har eg hatt mine turar både i dalane og opp på toppane, og hatt glede av dei.
Men eg har og kjent dei vonde bakdelane ved skigåinga, gjennom forfrosne og kvite fingrar og tær. Det hadde vore topp dersom eg hadde vottar og sko med innlagd varme. Men det finst visst ikkje.
Skal eg leite fram skiene, tru?
Nei eg trur dei får stå, enno nokre dagar. Så får eg sjå når påskevarmen kjem.
Om han kjem då?
Kva eg skal med ski som eg aldri brukar?
Godt spørsmål.
Er det ikkje det dei brukar svare politikarane, når dei ikkje veit å svare?
Kanskje eg kan nytte dei til ein skigard?
Dersom eg har mange nok par då.
Slik han hadde gjort eigaren av huset vi gjekk forbi, langt sørvest i Frankrike.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar