Og kjøleg. Eg har ikkje fyrt i ovnen enno.
Ute er det 7 kuldegrader og klår himmel.
Og kl 9.00 renn sola over fjella i aust.
Det er oskeonsdag morgon. I dag byrjar fastetida. 40 dagar fram til påskedagane kjem.
I Vårt Land har eg lest Ralph sitt sjuande brev til Notto. Desse to (Ralph Ditlef Kolnes og Notto Thelle) brevvekslar om tru, tvil og livsvandring i avisa, og tankane deira gir meg mykje.
I dag skreiv han om det kaoset som våre liv ofte teiknar, og om Gud som gjerne vil bo hos oss i dette kaoset og nyskape der.
Oskeonsdag
Faste
Tyder orda noko for meg, lutheranaren?
Det er ord som ikkje har hatt stor plass i mitt liv, så langt.
Men der vandringane på pilegrimsvegane siste åra, har ført med seg at også ordet faste har dukka opp i mine tankar.
Og då ikkje berre faste ved å redusere maten, Tv-sjåinga eller andre ting, men som eit høve til å knyte meg sterkare til noko, Jesus Kristus.
"Han som ikkje visste av synd, men som vart gjord til synd for oss, så vi skal verte rettferdige for Gud i han."
Opphaveleg, langt attende i tida, fekk mennene i gudstenesta ved inngangen til fasta, dryssa oske over hovudet med ordet: kom ihug , menneske, at du er støv og skal vende attende til støv.
Kvinnene fekk greie seg med å verte teikna med eit oskekross i panna, eller på handbaken.
På 1200-talet gjekk oskestrøinga på mennene ut. I staden vart alle teikna med oskekrossen.
Slik dei framleis gjer i den katolske kyrkja på oskeonsdag.
Oskekrossen peikar mot Golgata kross og han som hekk der. Krossmerket viser kven ein høyrer til. Den greske bokstaven "chi" er forma som ein kross (som og den hebraiske "tav" er det), og chi er første bokstav i "Christos" og vi finn han i Kristusmonogrammet.
For meg står det å verte teikna med oskekrossen, likt det å bekjenne med munnen: eg høyrer Herren, Kristus, til.
Når kvelden kjem, og det er oskeonsdags-gudstenesta i Ørsta kyrkje, vil eg vere å finne der. Til ei gudsteneste utan teikning med oskekross, men med alment skriftemål og nattverd.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar