Og deå er det vel på tide å kome til rette med det. No når eg har passert dei 70, og er igang med nedtellinga. Tidlegare, då dagane sine krav stod i kø, hadde eg ikkje så mykje tid å fundere på slike "marginale" spørsmål. Då var det andre saker som kravde mi merksemd. No har eg tid til å la tankane flyte fritt, i tidlege morgonstunder medan dagan vaknar, eller i seine kveldar, i senga før svenen fangar meg.
Nokre bitar av kven eg er har funne sin plass i puslespelet mitt. Eg er nyfiken, ikkje gul eller blå som eit par svenske filmar for mange år sidan, knytte nyfikna til, men på kunnskap. Eg merka det dei gongane eg har vore med på vandringa gjennom Valdres. Det stimulerte meg alle sogene om folket, landskapet og bygningane som eg fekk høyre undervegs. Og under vandringane i Frankrike og Spania var noko av det som fengsla meg mest, nettopp sogene som landskapet, stadane, kyrkjene og kyrkjekunsten hadde å fortelje. Og etterpå, når eg les om vegane vi gjekk, får eg lyst til å legge ut på ny vandring same vegen, for å få sjå og oppleve det eg ikkje såg, men gjekk forbi. Men her arbeidar nok tida imot meg.
I tillegg til nyfikna på historie og geografi, er eg nyfiken på teologi, læra om Gud. Eg les heller slike bøker enn krim. Krimbøker les eg på skrått, Då hastar eg fram til siste side og løysinga på gåta. Men når det gjeld teologien då er eg ein snegellesar. Eg likar å vite, og då har eg god tid. Kanskjer finn eg her eit samanfall med vandraraen kontra pilegrimen?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar