Når skyer, lys og fargar teiknar sine spennande variasjonar, hender det svært ofte at eg hentar fotoapperatet for å fange den spesielle augneblinken over meg.
Ja, for det er akkurat i den augneblinken at motivet er der.
Nokre minutt seinare, og knapt nok det, så har skyene, fargane, lyset endra seg til noko heilt anna.
Og fargane kan til tider vere på grensa til det uverkelige.
Eg er lesar av ein blogg der kvinna som har den, med ujamne mellomrom, får sine kollegaer til å vere motiv for eit in natura foto.
Dit kjem nok ikkje eg, sjølv om eg tykkjer Gud har skapt oss uendeleg vakre.
Men kanskje eit veka sitt himmelbilete kunne vere noko for meg?
For som salmediktaren seier:
"Lov Herren, mi sjel! Stor er du Herre, min Gud! I høgd og herlegdom har du kledt deg, ljoset er kappa du sveiper deg i. Du har spent himmelen ut som ein teltduk og tømra din høgsal i vatnet.
Du gjer skyene til di vogn og fer fram på vengene åt vinden."
Sal. 104
Her kjem det første.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar