Men nokre av oss har sterkare erfaringingar av kva sorg er, og kva den kan gjer med liva våre.
Når sorga råkar, treng vi ofte hjelp for å kome igjenom den.
Salmisten skriv i Salme 4.
”Svar meg når eg ropar, du min rettferds Gud.
Du viser meg veg ut av nauda.
Ver meg nådig og høyr mi bøn.”
Under vandringa vår i mai gjekk vi saman med ei kvinne med
sorg i hjartet.
Dei dagane vi var saman med henne fekk vi sjå kva tapet av
ei dotter, som
hadde valt å ende livet sitt, kosta henne som mor. I form av
tunge dagar, anger, tårer og vreide mot Gud.
Men vi fekk og høyre henne fortelje at ho kjente at Gud var
der hos henne under vandringa, gjennom menneske som kom nær hennar såra hjerte
med si varme omsorg.
I går kveld var mi kjære og ei av våre vener avgarde og
høyrde henne fortelje om ”Sorg”, og mi kjære kom heim, full av inntrykk og
tankar.
Sjølv veit eg lite om kva det er å verte råka av slike
smertefulle tap, og sorga som fylgjer.
Eg har vorte spard for det, om andre i nær familie har fått opplevd
det.
Men det har eg skjøna, at å misse eit barn er noko av det
mest smertefulle ein kan oppleve.
Eg sat for nokre dagar sidan ved vindauget og såg på den
skydekte himmelen i sør.
Det var langt ut på dagen, og det var skymt grunna
skyene som låg over bygda.
Brått opna dei seg skyene og strålar frå sola, som enno var
oppe, braut seg veg ned i det halvskyme romet under skylaget.
Det kom for meg at slik kan også Gud vere for oss.
For meg vart det eit bilete av at Gud er der saman med oss,
sjølv om det ikkje kjennest slik.
Ofte kan livet kjennast både mørkt og tungt for oss av ulike grunnar. Då
er det godt å vite seg både sett og omgitt av Gud, og få oppleve at han sprenger
mørket og let sitt lys trenge inn til oss.
Kvinna på pilegrimsvegen fekk oppleve at Gud var, at han
både høyrde og såg hennar smerte og tårer, og at han ville vere med henne på
vegen hennar.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar