Tankane flyg

Det har kome snø.
På lokalradioen snakkar dei om snøkaos i ytre strok.
Her har det kome opp mot 15 cm. Det er til å leve med.
Men nok til at eg på morgonen hadde meg ei ykt med snøfresaren. For første gong denne vinteren for meg.


No sit eg i godstolen ved verandadøra, med pc'en på fanget, og med den uunverlige kaffikoppen innan rekkevidde.

Ute står trea snøtunge, men snøkaven har drege seg litt undan, og i sør er det tendensar til ein lysare himmmel.
På fuglebrettet, som har vore med på mange bilete på bloggen, har småfuglane det travelt. Meiser av mange slag, eit par raudstrupar blandar seg inn i gildet av og til, men er meir varsame av seg. Også ein svarttrast med gult nebb, sit på rekkverket og ser på aktiviteten.

Katten sat utanfor døra på morgonen. No ligg han godt samankrulla på golvet og nyt innevarmen.
Og mine tankar flyg mot sør. Mot eit varmare land og ei varmare årstid. Det var iallefall det då vi vandrarane var der, men dei fekk visst smake vinteren og kulden der og, tidlegare denne månaden.

Det er varm kveld der vi sit med kvar vår kaffikopp ved eit bord på fortauskanten i Aire-sur-l'Adour ( Aire ved elva Adour) Tyske Ude hadde også ein stol ved bordet, men forlet bordet og isen sin, då han fekk ein telefon heimanfrå. Han ville vel vere i privatromet då, men han hadde så kraftig stemme at han høyrdest godt likevel.


På vegen, siste timen, hadde vi hatt eit kraftigt regnvær, men det drog vidare før vi kom inn i byen.
Rett overfor låg den store kyrkja, der kyrkjeromet var under restaurering. Vi hadde vore inne og beundra det flotte resultatet. Kontrasten mellom oppussa og ikkje oppussa hadde vore stor.

Eg er ei uroleg fotosjel. Klarer ikkje å sitje i ro så lenge, før eg er på leit etter fotomotiv. Så eg forlet bordfellesskapet for å sjå litt på omgjevnaden ved elva. Kyrkja fanga mi interesse for tårnet var noko spesielt. Det var ikkje rettvinkla, men kyrkja var så innebygd av andre hus, at eg fekk ikkje det motivet eg ynskte. Så eg hamna ved bordet igjen.


Då vi seinare tok farvel med Ude for å gå opp bakkane til hospitset,(Han stengde døra kl 21.00, var verten sin klare beskjed) gjorde vi ein sving inn ein gatestubb bak kyrkja. Eg hadde framleis ei von å få kyrkjetårnet i søkjaren. Gata enda på ein parkeingsplass. Eg fekk mitt bilete av kyrkjetårnet, men der dukka også eit nytt fotomotiv opp. Ikkje av kyrkjetårnet, men ein liten vaktpost ( eller to) midt i eit blomsterbed.


To litt uvanlege vaktpostar.


Ute strevar ein svarttrast, med flaksane vingar, å halde balansen på ein svingande meisebolle. På matbrettet er det spettmeisa som rår grunnen, og spreier solsikkefrø rundt seg, medan raudstrupen sit i snøen på rekkverket og ser på dei flygande frøa. Snart vil han vere nede på snøen og forsyne seg av det spettmeisa slo vrak på.
Og inn i mellom, som på biletet over, får kjøtmeisene rå grunnen åleine.
I vest tetnar det til. Ei ny snøkave er på veg.