2.s.i advent

I tekstene for 2.s. i advent les eg om forventing.
Om å vente og å vere klar til Jesus kjem att for andre gong.
Hos profeten Joel les eg om dramatiske hendingar som vil hende då, den dagen der framme. Om teikn som syner seg på himmel og jord, blod, eld og røyksøyler.
Sola som vert omskapt. Ho svatnar og månen vert som blod, føre dagen, Herrens dag, kjem.
Kanskje kan dei skreme ved sine sterke bilete.

Men er det ikkje i slike bilete dei talar, desse som åtvarar mot vår øydelegging av klimaet?
Så kanskje ligg det ikkje så langt framme tid?
Men om eg får oppleve det er vel kanskje meir tvilsamt.
Mine attståande år på jorda er nok ikkje så mange lenger.
Men som det heiter i eit gruk av Kumbel:
Husk å leve mens du ennå lever, og husk å elske mens du ennå tør.
Og det er vel også det Jesus er inne på i Lukasteksta for dagen.
Ver derfor klare, førebudde til det skjer, så ikkje dagen kjem uventa, som når ein tjuv bryt seg inn i huset medan alle søv.
"Spenn beltet om livet og lat lampene brenna. Ver lik tenarar som ventar herren sin heim frå gjestebod, og står ferdige til å late opp så snart han kjem og bankar på".

Men så skjer det eit uventa brot i Jesus sine ord.
For det neste som skjer er ikkje at tenarane går herren til hende når han endeleg dukkar opp. Men det motsette.
Tenarane vert bedne om å setje seg til bords, og så er det herren som vartar dei opp.
Det er tenarane, dei vakne tenarane som vert bodne til fest.

Så treng ikkje dei sterke bileta skreme. Det som skal hende er føderier som kjem over det skapte. Føderier når det skapte vert omskapt, fødd på nytt til ei ny og betre verd der det vonde som har plaga vår verd, vert teke bort, reinsa ut. Og i den nyskapte verda er Gud sentrum som lyser for oss, og vi er gjester ved hans bord.

Derfor kan vi ha forventinga si glede i møte med tekstene, for er vi klare når han kjem, så er det fest han ber oss inn til.

Og sidan det er snart 2. søndag i advent, forventinga sin søndag, og vi skal kveike to adventslys, så unner vi oss noko vakkert å lytte til.
Og kva kan vere vakrare å høyre enn vår songfugl, Sissel Kyrkjebø, som syng Pie Jesus av Andrew Lloyd Webber.