Litt sært ? (1) Shin

Så er det snart helgekveld att.
Det er fjerde søndag i advent som bankar på. Og igjen er det Johannes som har fokuset i søndagens sine evangelietekster.
Johannes som kom for å vise veg, peike på han som skulle kome. Jesus.
Johannes. Ein profet som lyfte handa og peika.

I adventstida vert det gjerne henta fram og lest tekster frå den hebraiske bibel ( der NT ikkje er med). Tekster som peikar framover mot Messias sitt kome.

Eg sat og las litt om dei hebraiske bokstavane på verdsveven. Dei er 22 i alt, og berre konsonantar. Frå gamalt har det berre vore brukt konsonantar i skrift. I nyare tid har dei sett inn vokalar i tekstene, men ikkje som bokstavar. Vokalane er eit system med punkt (prikkar) som fortel kva vokal som skal uttalast.
Men dei hebraiske bokstavane er ikkje berre bokstavar. Dei er også teikn som har noko å fortelje. Noko om Gud.
Og her ser eg ein samanhengen med profeten Johannes og bokstavane. Begge peikar på Gud.
Dei to siste i alfabetet heiter Shin og Tav.

Først Shin, den nest siste bokstaven i alfabetet.
Den fortel meg om det fullkomne, om Gud.
Kanskje kan vi tenkje på Shin neste gong vi tenner eit adventslys, for Shin tyder flamme, og bokstaven teiknar for meg flammer over brennande kol.


Men Shin kan og tyde uforanderleg, slik Gud er evig og uforanderleg.
Gud sa: Eg er Gud, evig, utan endring.
Den same før skapinga som etter nyskapinga ein gong i framtida.
Men der er og eit paradoks i Guds flamme; den ytre flamma er i stadig endring kring den uforanderlige indre flamma. Som eg kan sjå på mine adventslys.

Det namnet Bibelen brukar på Gud i skapinga, er Elohim, og det er det einaste namn på Gud som er brukt i fleirtal. ”Lat oss skape”, sa Gud.
Shin teiknar tre flammer over det brennande kolet, og Jesus snakkar om Faderen, Sonen og Anden.

I Midjan-øydemarka synte Gud seg som ei flamme, og Moses måtte ta av seg skorne framfor den brennande tornebusken.

Når eg ser på flammene over lysa i denne adventstida, så ser eg tre lag i kvart brennande lys.

Inst inne er eit lag med svart lys rundt veiken, så kjem eit lag med kvitt lys utanpå, som så går over i ein lysaura ytterst.
Kva fortel denne tredelte flamma meg?
Heile flamma symboliserar kjærleiken,
Kjerna rundt veiken, det svarte lyset, kjærleiken til Guds folk.
Det kvite lyset symboliserar kjærleiken til Ordet, Guds Ord.
Og auraen ytterst, kjærleiken til Gud som omsluttar alt.

Men kanskje kan eg og snu det heile?
Kanskje er det like rett å sei at kjerna, det svarte lyset, er kjærleiken til Gud. Det er sentrum. Så kjem det kvite lyset, kjærleiken til Ordet. Og så Auraen som omsluttar alt, kjærleiken til Guds folk.

Eit anna ord som kjem frå rota Shin, og som fyller meg med glede er Shalom.
Fred. Guds uforanderlige, evige fred. Guds fred som går over all forstand.