No er frukosten over. Frå omnen lyser varme loger og spreier lun varme ut i romet.
Og far i stova har fått med den faste programposten på sundagsmorgonen; ”Syng med oss”.
I Aust har vi sett dagranda vekse frå ei smal og svak strime av lys himmel over fjella, til morgonen no er i ferd med å gå over i dag. Ein mild dag etter kulden som var for eit par dagar sidan. Tempen svingar rundt 0 på gradstokken.
Og i dag har Bodil tent alle dei fire lysa i adventskransen. Tent dei for 4.søndag i advent.
Skitnesøndagen er den og kalla frå gamalt. Denne søndagen kunne ein våge seg til å gjer litt arbeid for å førebu helga som stunda til.
Den fjerde peikar framover mot noko som enno er framtid. Noko som enno er ukjent.
Slik den 23. bokstaven i det hebraiske alfabetet. Den ukjende.
For bokstavrekkja endar ikkje med Shin og Tav.
Der er ein gøymd bokstav, fortel kabbalistiske tekster. (Kabbala er ei jødisk trusretning)
Der er ein 23. bokstav som ingen veit korleis han vert skriven, eller korleis han vert uttala. Det er Ha-Ot, som tyder bokstav eller teikn.
Legendene fortel at då Moses, i sinne over gullkalven israelittane hadde laga seg, knuste dei to tavlene. Då returnerte alle bokstavane attende til Gud. Og nå Moses fekk nye tavler, så var det berre 22 bokstavar som var med på dei. Den 23 vart verande hos Gud. Kjend av han, men ukjend for oss.
I Zohar, ei kabbalistisk tekst frå det 13.hundreåret, er den kalla alle bokstavars mor. Korleis den er teikna er som sagt ukjent, men der er enkelte skriftlærde som trur den liknar Shin, men den har fire ”flammmer” mot Shin sine tre. Og saman med Shin teiknar den det fullkomne, 3+4=7.
Frå ein kristen synstad så ser eg Ha-Ot som ein profeti om det som endå ventar.
Den verd Gud skapte fullkome, fall i synd, og miste si fullkomenheit.
Derfor ligg det ein ny dag i framtida då Gud skal nyskape vår verd, og gjere det ufullkome – fullkome.
Ha-Ot gir meg ein adventvisjon om at Guds dag ein dag vil vere der, og med den vil Kristus kome i himmelens skyer.
Den dagen tek Gud bustad mellom oss, og Guds evige Shalom vil bryte fram mellom oss.
Kanskje er det den dagen leseteksta i dag, frå profeten Jesaia, fortel om:
Sjå Herren din Gud kjem med velde,
hans arm gir han herredøme.
Dei han fekk i løn, er med han,
dei han vann går føre han.
Som ein hyrding skal han gjeta sin hjord.
Han skal samla lamma i armen,
og bera dei ved barmen,
og lamsauene skal han leia.
I søndagens evangelietekst talar Johannes døyparen om at han er venen som gleder seg over å høyre røysta til brudgommen, når han kjem. Og svenske Artur Erikson syng om den dagen.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar