Å kome til eit anna land, ein annan matkultur kan vere spanande - av og til vel spanande for ein som i barne og ungdomsåra var noko kresen på kva som fekk kome innanfor tennene. Men trass i eit lite handicap i matvegen har det gått merkeleg bra. Men det har eg oppdaga, eg er ikkje åleine om det handicapet. I dag seier eg til meg sjølv; Lat ikkje synet døme om det er godt, smak og et før du feller domen.
Og så til Marokko. Ein kan ikkje alt om maten i dette landet etter berre ei veke, men etter desse få dagane der eg fekk smake på litt av kvart, er erfaringa mi at alt var velsmakande, om ikkje alt høyrde til mellom det mine smaksløkar var van
med. Men sidan lunsj og middagar var tinga på stadar som ikkje var tinga av meg, så hadde eg heller ikkje valet av kva rettar eg fekk sett framfor meg. Og då var og matvalet borte. Ein fekk ta imot det ein fekk. Og takk for den utfordringa og spaninga.
Og mi erfaring etter desse dagane er at dei i Marokko brukar mykje grønsaker - og lite kjøt, i høve til det eg er van med. Og at krydderet dei brukar er litt meir variert enn våre to sortar; salt og peppar.
Ein middag innheldt, som i andre land, tre rettar der forretten enten var salat eller suppe. Så kom hovedretten, og den var litt meir uvanleg. Då kom det på bordet ei stor og varm keramikksak. Ei fat med høge sider, og med ein kjegleforma topp. Vi ser fleire av denne typa på biletet over. Så vart loket teke av, og under låg retten, rykande varm, og med nok mat til alle ved bordet. I våre tilfelle ofte 8 personar. Så kom der to sett med skeier og gaflar på fatet, og så var det berre å byrje å forsyne seg etter trong.
Dette fatet er kalla "tagine" (uttale: tadjin )
På biletet her er der mykje, og mange sortar grønsaker, på toppen, og under var der eit stykke lammekjøt til kvar ved bordet. Kjøtet var mørt og godt, så truleg hadde det fått ei koketid først, før grønsakene vart lagt opp på toppen. At det fall i smak kunne spørsmåla etter oppskrifta frå kvinnene tyde på. Ein annan gong var kjøtstykka storfekjøt, men det hadde fått litt for lite koketid, desverre. Elles fekk vi andre stader servert steikt fisk, og steikt egg med små kjøtbollar under, på tagine. Det tyder nok på at tagine-rettar er mykje brukt i landet. 
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar