Ein gong rådde tre og runnar grunnen åleine her ved fjøra.
I min tidlegaste barndom.
Med ein oppumpa sykkelslange rundt livet, lærde eg meg å symje her.
Min far var glad i sjø og fiske, og då han fekk råd til å kjøpe eigen båt, ein 15-fots linoljegul færing frå Hardanger. Så fekk han og kjøpe seg litt grunn her ved fjøra for å setje opp eit lite naust.
To av brørne hans hadde og sine naust her, men dei gamle nausta til Sæss-gardane låg lenger vest, i fjøra nedfor tuna.
I dag ligg det fleire naust her, og dei viser korleis utviklinga har endra seg over tid. Frå små naust, store nok til ei færing og litt vegn, til våre dagars store naust med plass til ein større båt som står klar på ei båtvogn. Klar til å sjøsetjast den dagen eigaren finn at båtsesongen kan byrje.
Mi barndoms fjøre har endra seg. Berre småbårene sine skvulp mot steinane er som før.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar