8.mars. Kvinnedagen.
I dag vil eg hylle kvinna, kvinnene. Og eg gjer det med eit bilete av ein vakker blome.
Mi kjære skal feire dagen på den måten dei har gjort det her i bygda i mange år no. Med kvinnedagsgudsteneste, og med festkveld etterpå.
Likestilling og likeverd er verdt å kjempe for, og den kampen burde vi menn stø heilhjarta opp under.
Der er alt for mange kvinner på vår vesle jord som berre er til for oss menn, og ikkje for deira eigenverdi som frie og sjølvstendige kvinner. Det er djupt urettferdig. Ein slik tankegong krenkjer ikkje berre kvinna, men den krenkjer også oss menn som kan tenkje slik. Og den krenkjer Gud som skapte oss likeverdige, til kvinne og mann.
Men det må ikkje bety at dei skal verte menn, dei må få lov til å vere kvinner med den rikdomen dei er, og har å gi. Då først vert det likeverd.
Derfor ein blomst til alle kvinner på denne dagen.
Men denne blomen er og til mine kvinner. For vi har alle nære kvinner i våre liv.
For meg; mor og svigermor, døtre og svigerdøtre, og ikkje minst mi kjære kvinne som ein gong, år attende, fann meg og valde meg.
Takk for alt dei har gitt meg frå eg såg dagsens ljos første gong, og til denne dagen.
Eg gjer ei kvinne (Haldis Moren Vesaas) sine ord til si mor, til mine :
Dette: å vera i livet, open for alt ikring,
bunden med sterke røter til menneske og ting,
gi både hjarte og hender i omsorg som aldri svik,
var det som gav meining til ferda di og let deg få kjenne deg rik.
Og den som er rik vil ha seg eit hus som er såleis bygt
at alle som høyrer til huset kjenner det godt og trygt,
og såleis at framande gjerne kjem innom dørene der
og aukar den rikdom som finst der før med alt det dei sjølve er.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar