Tid

Det var ein 17.mai. Eg runda eit gatehjørne, og der sat han, Jarle, med si flaske.Og så kom orda; Harald, det er snart jul. 

Å, nei, det er enno mange månader og veker att. Det er berre nokre få dagar sidan sola vende og byrja på ferda mot vintersolverv att. Enno skal vi ha mange lyse og varme sommardagar og netter. Og etterpå fargemetta haustdagar før snøen fargar fjelltoppane kvite igjen. Enno er det lenge til jul.

Men likevel, han har litt rett med sine ord Jarle. Det er snart jul. 

Eller som Ander

s Hovden sa det i ein song; Tida ho renn som elv mot os, fort skifter sumar med vetter.

Eg tykkjer eg merkar det, at tida, dagane, renn som elv mot os. Eg vaknar av svevnen og byrjar på dagen sin dont - - og mest før eg veit av det er kvelden der. Og det hender eg tenkjer med meg sjølv når eg igjen leitar opp senga; kvar vart dagen, timane av.

Som barn kunne eg synest tida; dagane, vekene, var uendeleg lange, men no ,

Så kanskje du hadde rett Jarle!  Det er snart jul. 

Men først skal vi ha sommar, sjølv om han kan verte både våt og kald.

For i kveld er det Jonsokkveld, der båla sine loqgar skal lyfte seg mot ein varm og skyfri kveldshimmel