Her ein dag då eg sat og las i den tiande songen frå Paradiset, i Dante si "Guddommelege komedie", kom eg fram på ei lita setning; "Du ser og flamme i sine logar åndene åt Isidor, åt Beda og åt Rikard. som i si tankekraft var meir enn mandig,"
Og dette namnet Isidor tyktest det meg å ha vore bort i før. I alle fall i spansk versjon; Isidoro.
Beda var ein angelsaksisk lærd klosterbror på 600-talet. Han vart kalla Venerabilis dvs Den ærverdige. Kjend mellom anna for si soge om britane.
Rikard var skotte som vart prior i eit kloster i Paris. Levde på 1100-talet og skreiv mange lærde teologiske bøker.
Men så var det Isidor. Kven var han? Og kvar dukka han opp for meg på pilegrimsvegen?
Hugsar de det medvandrarar?
Eg måtte til å undersøke på verdsveven for å få vite litt meir. Kronisk nyfiken som eg er.
Isidor, eller Isidoro var av visigotisk kongeætt, og vaks opp i Sevilla på 600-talet.
Han var lite interessert i "skulegong", men ein eldre bror tvinga han, og han vart ein av si tid mest kunnskapsrike personar, og sette djupe spor etter seg utover i århundra seinare. Det er vel og derfor at han av Dante hamnar i Paradiset saman med Bede og Rikard som menn med ei tankekraft som var meir enn mandig, altså nærast overmenneskeleg.
Isidoro vart kalla til biskop i Sevilla, og han var med på å omvende den visigotiske kongeætta bort frå ein ariansk kristendom og over til romakyrkja.
Då han døyr i 636 vert han gravlagd i domkyrkja i Sevilla.. Då visigotarriket fell for islamske hærstyrkar, overtek i 712 islamske herskarar vernet av grava. Dei verdset han høgt som ein stor og kunnskapsrik lærar.
Så går åra. Dei islamske århundra i Spania går mot slutten, og i nord har dei små kristne rika vakse seg større og mektigare. Det gjeld og kongeriket Leon. Men framleis er der islamsk raid nordover, og i eit av desse raida på 900-talet vert Leon by øydelagd. Men på 1100-talet vert byen bygd opp att, og ei ny kyrkje vert bygd og vigsla til ein ung gut, Palayo, som vart martyr for si tru i Cordoba på 900-talet.
På 1100-talet kom kongen av Castillia og Leon i ei posisjon der han kunne kreve tributt av den mauriske herskaren i Sevilla, og då kravde han å få beina av Isidoro flytta til basilikaen i Leon, og den kyrkja vart vigsle på nytt til San Isidoro. Men det seiest at nokre av beina hans framleis er i domkyrkja i Sevilla.
Når ein står ved den store katedralen i Leon, og så går dei smale gatene nordvestover mot den gamle bymuren, kjem ein til Basilika San Isidoro der den støttar klosteret og det høge klokketårnet opp mot muren. Og i, og på, den gamle basilikaen er der mykje som er særs sjåverdigt.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar