"Mørkt og kaldt og lite sol, soleis er det fram mot jol" heitte det i ei songstrofe eg hugsar frå barndomen.
Og det stemmer for denne førjulstida, med unntak av kulden.
Mørkt har det vore med korte dagar og gråbrune lier og fjell, men det med kulden har ikkje stemt så langt. I staden hjar det vore mildt. Herleg mildt for ein varmekjær og gisen kar.
Men no ser det ut for å vere endring på gang.
Eg var inne på Yr og kika på kva som vart spådd av vær framover. Og då synte dei fram snøkrystallar som nedbør frå søndag og vidare i dei etterfylgjande dagane. Og gradstokken ville krype ned på minustala.
Akkurat dei varsla hugar meg ikkje mest, men, det positive er at det vert lysare ute når alt vert dekta av den kvite vinterdyna.
Så er det berre å vente og sjå om varsla slår inn. Dei har teke i miss før og, værprofetane.
Kva mi kjære les i almenakka, er eg ikkje oppdatert på, men eg har ofte erfart at hennar lesing av månefasane kan stemme overraskande godt når det gjeld det store oversiktsbiletet.
Uansett, ein nå berre takke og ta imot det som kjem, om ein likar det eller ikkje.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar