Guds namn(6) Guds synlege Eg

                    Guds namn på altertavla i Seljord kyrkje. Denne gongen med volkalteikn,
så her står det Jehova, Og Moses og Aron er og med.

Kan eg sjå Gud anna gjennom Hans gjerningar?

For Moses var Gud ei røyst ut av ein brennande busk i øydemarka, men for Moses og noko meir. For så langt eg kan lese, så er Moses den einaste som har sett Gud åsyn til åsyn.

Elia fekk og sjå Han, men berre attanfrå. Ikkje andlet til andlet.

Jesus reknar eg ikkje med då han var – og er - eit særtilfelle.

For Israelsfolkt var Gud ein som ikkje let seg sjå, uten at dei måtte døy, men som likevel  hadde sitt sete på jord i ei lita gullkledd kiste i tabernakelet og seinare i tempelet.

På Jesus si tid var kista borte, og då den heidne herskaren tvinga seg inn i romet for å sjå den jødiske guden sitt bilete, fann han eit tomt rom.

Han som heiter EG ER, let seg ikkje sjå.

Men så stig han fram, han som er Guds bilete mellom oss.

Han som sa om seg sjølv at ” Eg er Han.”

I same ordskiftet  med dei skriftlærde sa han: Når de får lyft Menneskesonen opp skal de skjøna at EG ER.

Det står ingen stad at Gud synte seg for Jesus, men trong Han det når Gud og Jesus var eit, som Jesus sjølv ordla seg: ”Eg er i Far og Far i meg.”

”Den som ser meg, ser han som sende meg.

Som lys er eg komen til verda, så ingen som trur på meg, skal verte verande i mørkret.

Den som trur på meg, trur ikkje på meg, men på han som sende meg.”

Og før sitt siste måltid med sine vener seier han:

”Eg seier det til dykk no, før det hender, slik at de, når det hender, skal tru at EG ER,” – At Jesus er beraren av dette Guds namn.

Når det hender:

Eg står på andre sida av dette som skulle hende.

At Jesus vart lyft opp tre gonger. På krossen, ut av grava og så attende til det uskapte lyset der Guds bustad er.

Det hende for også eg skal tru at Han som kom, Han som Johannes kallar Ordet, Jesus, er eit med Gud. At Han er Guds synlege bilete på jord.

Kvifor det måtte hende slik, det er langt utanfor mi forståing. Eg kan teologien om det, men eg må nok erkjenne at Guds tankar er langt høgre, og djupare,  enn eg nokon gong klarer å kome i mi enkle tankeverd.

Og takk for det. Eg treng ikkje å forstå, for meg er det nok å ta imot - og å tru Ordet.

I dag er det siste søndagen i dette kyrkjeåret. Den søndagen då tekstene talar om ein siste dag då vi alle igjen skal sjå han, åsyn til åsyn.

Ein dag då Gud nyskaper himmel og jord, og vi skal stå fram for han med heile vårt liv på godt og vondt.

Og denne veka med tankar omkring Guds namn, utløyst av ei gudsteneste der preiketeksta var hendinga ved den brennande busken,  har og nått sin ende.