Beste fikse

Kråkenes fyr under uværet "Berit" Biletet henta frå smp.no

Det var laurdag. Ei vindfull natt hadde gått over i grålys morgon.

Eg sat i godstolen ved døra ut til terassen. Avisa var lagt bort. Der skulle vere ei til denne morgonen, men den hadde nok ekstremværet "Berit" hindra i nå fram til mi postkasse. Nok vind til å vekkje meg av søvnen eit par gonger hadde det vore, men det vert skjeldan det heilt store her inne i fjorden.  Då rasa det nok mykje meir ute på kysten, som biletet frå Kråkenes fyr viser.

Eg sit med kaffikoppen min og ser restane av været kvittoppe bylgjene på fjorden, men inne har eg det lunt og godt.

Då høyrer eg døra ute på gangen opnar seg og smell i att.

Eg snur meg for å sjå om kjøkendøra og vil opne seg, men nei det er stillt ute på gangen.

Ombestemte han seg og gjekk opp att til far og bror, guten?

Eg vender meg mot den grålyse morgonen ute igjen, medan eg nyt den varme drikken.

Då går kjøkendøra opp, og inn kjem mi kjære, heller lett nattkledd.

"Er du oppe alt? Så tidleg på morgonen likar ho å nyte sengevarmen enno ei stund.

Ho smiler og viser meg at ho har eit stykke stoff mellom hendene. Kva det er oppfattar eg ikkje i farta, for rett etter henne kjem vesleguten, og han forklarar; "Beste fikse", og så forsvinn dei inn på bakromet, og det vert stillt der inne.

Etter ei stund får nyfikna overhand og eg ruslar etter.

Der ser eg mi kjære ved symaskina, og guten ved sida hennar. Han strekkjer seg opp på tå for å få med seg alt ho gjer.

Over symaskinarma er det komen ein sokk, og no driv ho og let nåla fara att og fram over sokken.

"Beste fikse" forklarar guten, då eg nyfiken spør kva dei driv med, men det er knapt han har tid å snu seg mot meg når han forklarar.

Etter ei stund kjem dei to ut att, og no er det han som stolt ber sokken i hendene, og dei forsvinn ut kjøkendøra att. Han opp trappa til far og bror, og ho attende til senga enno ei lita stund.

Når ho seinare kjem påkledd attende forklarar ho at det var faren, vår son sin sokk som hadde eit hol.

"Å var  det han som sende sonen ned," tenkjer eg. Men seint på kveld får eg høyre sanninga. Det var vesleguten som hadde sett holet i faren sin sokk og teke tak i den for å dra den av. Og så skunda seg mot kjellardøra med orda; "Beste fikse".