Guds namn (2). Og namnet er, Gud?

Mynt 1 mark, frå Kongsberg,1644
Tekst: "Rettferdig domar + Guds namn; JHVH"

Det ringde på døra. Utanfor stod eit par menn frå Jehovas Vitner.

Om eg hadde tid til ein liten prat?

Den dagen enda vi opp i ei samtale om Guds namn, og om å halde det heilagt.

Dei hevda at ein alltid skal nytte ”Jehova” når ein tiltalar Gud, og ikkje ”Gud” som eg gjer.

Vi vart ikkje samde innan eg fekk eit par nummer av Vakttårnet og dei forlet meg. Sidan har dei ikkje vore her så ofte. Dei har vel gitt meg opp.

Undrande stod Moses berrføtt framfor ein brennande busk, og høyrde ei røyst som bad han om å vende attende til Egypt for å føre si slekt, hebrearane, ut av landet som hadde vore deira heim i 400 år.

Kven er du som ber meg om dette? spurde han

Eg er dine fedre sin Gud,  Abraham, Isak og Jakobs Gud,  var svaret han fekk.

Men kven var det?

Egypt sine gudar kjende han, visste kva dei ulike heitte, og her i øydemarka hadde han lært å kjenne namna på midjanittane sine gudar.

Kva er namnet ditt?

Kva skal eg svare brørne mine når dei spør kven det er som har sendt meg?

Og røysta svarer han:

EG ER DEN EG ER. ,

EG ER, det er namnet mitt til evig tid. Dette namnet skal de kalle meg med frå slekt til slekt.

Det  skal du svara dei. EG ER har sendt meg.

Gå no!

Så sloknar logane i busken, og røysta tagnar.

Moses stig ned i sandalane sine igjen og går, truleg noko forvirra og uroleg derifrå.

EG ER.

Er det eit namn?

Er det ikkje meir ein beskrivelse av ein tilstand?

Likevel seier Gud at det skal vere Hans namn til evig tid.

Og kanskje, når vi tenkjer etter, så er denne beskrivelsen av ein tilstand, det beste namnet som Gud kan ha.

EG ER.

Det er noko tidlaust over dette namnet som Gud seier skal vere Hans namn til evig tid.

Uansett til kva tidsepoke mennesket er i, så har Gud alltid vore der med sitt EG ER.

Ikkje som ei myte i fjern fortid, eller som noko der framme som eg skaper i mitt eige bilde. Men den Gud som er akkurat NO, og som seier til meg;
- EG ER no, slik eg alltid har vore og alltid vil vere.
Alltid no, og heilt uavhengig av dine tankar om meg menneske.
For EG ER din skapar, livgjevar og oppretthaldar. -
Kan eg då anna enn bøye meg i undring og tilbeding for Han som ER?