Olsokgudsteneste

Det er mange og lange tunellar mellom Gudvangen og Borgund i Lærdal så ein får rett studere landet vårt på innsida. Det gode med det er at ein er ikkje plaga med nedbør av noko slag, det er turre vegar om utsynet er heller skralt.

Men vi kom til Borgund i god tid før olsokgudstenesta skulle byrje.

Eg har vore i stavkyrkja ein gong for mange år sidan, men fann den då lite interssant, mørk som den var.

Sidan har eg vandra i Valdres med ein som kunne formidle kunnskap til meg om desse særeigne kyrkjene. 

Og Borgund er vel ei av dei mest kjende vi har, så eg såg fram  til å stige inn i den mørke kyrkja. Den lysna etter kvart som eg vende meg til det vesle lyset som kom inn gjennom dei små gluggane høgt oppe.

Og litt klarte mobilkameraet å fange opp. Trass i skralt lys.

Men først gjekk eg tur i svalgangen rundt kyrkja og såg på, kjende på, det tjukke tjørelaget som dekte bord og stolpar. Århundra hadde sett sine spor på dei.

Når augene hadde vent seg til lyset inne openberra reisverket seg oppover mot taket langt oppe. Eit kunstverk i seg sjøl å sjå arbeidet som var lagt ned for å reise kyrkja for mange århundre sida. Dei kunne sitt fag desse mennene for mange hundre år sidan.

Framme i det mørke koret såg eg alteret med alterbiletet på. Det synte den krossfeste med Maria og Johannes på siden. I dag er kurkja enkelt utsmykka, det var nok annleis i katolsk tid.

Men det var og olsokgudsteneste vi var der for, og den førde meg i tankane langt attende i tid, til før reformasjonen.

Her var ingen benk eller stolar å sitje på men heile kyrkjeskipet var full av ein ståande kyrkjelyd i salig uorden.

Så kom korprosesjonen syngande inn og fann seg veg fram til koret. Levande lys er ikkje lov å nytte på grunn av brannfaren, så for å kunne sjå notar og tekst på songane hadde dei med seg batterilys. Verre var det for kyrkjelyden å sjå kva som stod på dei utdelte liturgihefta så mørkt som det var.

Ein prest stod ved smale inngangsdøra og hadde nokre ord i byrjinga av gudstenesta, som og innheldt dåp av to born. 

Etter innleinga kalla han inn dåpsfylgja, og dåpen gjekk føre seg rett inn for døra, etter gamal skikk. Etter dåpshandlinga heldt olsokgudstenesta fram med tekstlesing og preike,  og så forbøn fram til gudstenesta enda med velsigninga og koret gjekk syngande ut av kyrkja, etterfylgd av kyrkjelyden.

Kanskje var kykja og det halvmørke kyrkjeromet med på å gi meg denne opplevinga av ei gudsteneste langt attende i tid. Så takk til Borgund kyrkjelyd med prestar og kor. Kanskje lagast det ein annan olsokdag og, år fram i tida, om eg får leveåra.