Motbakkeløp

Det har vorte populært med motbakkeløp siste åra. Alt fleire plassar kastar seg på trenden og finn seg eit høveleg fjell å springe opp på. Her i bygda skal det om eit par månader igjen springast frå fjøresteinane og opp 1303 høgdemeter til toppen av Saudehornet. Ikkje noko for meg lenger, sjølv ikkje utanfor konkuranseklassa.    Men det er vel noko slikt han slit med denne mauren, der han ryggar opp ein loddrett vegg av glatt keramikk, slepande på si tunge bør.   

Eg såg eit TV-program i går kveld. "Når boblene brister."   Det handla om bakgrunnen til Terraskandalene, der fleire norske kommuner hamna i eit økonomisk uføre etter å ha investert sine trygge pengar i amerikanske hedgefond. Så kom bustadkrakket i USA, og borte var pengane, I staden for økonomiske gevinst sat dei att med stor gjeld.

Programmet intervjua fleire økonomiske ekspertar, og det dei fortalde kasta og lys over den krisa som vår verdsdel opplever no. Alle hadde sin innfallsvinkel til krisa, men summen av det dei sa var ikkje akkurat lys. Heller ikkje for vårt oljerike land.

Det kan nok hende at det er fleire land enn Hellas for får oppleve ein situasjon som liknar litt på mauren sitt motbakkestrev.

Ei av dei fortalde at alle gullaldrane som menneska har opplevd, og vi har hatt fem av dei sidan industrialiseringa byrja i England, er som ei såpeboble.

Det går flott så lenge den er under oppblåsing. Men ein dag sprekk ho, og då kjem krisa.

For noke veker sidan køyrde eg gjennom den spanske grensekommuna til Gibraltar. Medan Gibraltar framleis er utanfor krisa, er den spanske naboen i realiteten konkurs. Kommunekassa er tom, og dei som framleis har arbeid, gjer det utan å få løn.  Der er krisa alt ein vond realitet.

Men, hevda den intervjua, krisa er ikkje slutten sjølv om ho er vond. Den kan bety starten på noko nytt. Ein ny gullalder, ei ny boble kan då få byrja å vekse fram.

Dei intervjua ekspertane vart og spurde om kvar dei plasserte årsaka til krisa. Alle la den i hendene på dei store internasjonale finansinstitusjonane, og på politikarane som ikkje var istand til å ta dei nødvendige stega til å regulere pengemarknaden, då dei har gjort seg avhengige av økonomar som berre ser etter det som kan gjer deira eiga forteneste størst mogeleg. Og der ligg årsaka til Terrakommunene sitt økomiske uføre. Ikkje hos blåøyde norske kommunepolitikarar. Men det er den vanlege kvinne og mann som får svi for andre si grådigheit og mangel på solidaritet.

Då eg slo av fjernsynet og gjekk til sengs, tok eg med meg mange tankar om det eg hadde sett. Eg opplevde protestane mot dette systemet, då dei tok til i Spania, og eg har sett resultatet av politikken der, med arbeidsløyse og fattigdom. Vi har sett protestane kome i Amerika, og her i Europa. Enn så lenge er vi på den grøne greina, men finansfolka har eksportert industrien vår ut av landet. Det er snart berre servicenæring igjen. Og politikarane vil ikkje investere i det framtidsretta. Eg undrar meg på kva vi skal leve av etter kvart. Klippe kvarandre?

Men la oss gløyme dei mørke skyene. Kvar dag har nok med si møde. 

I  morgon skal vi feire 17.mai. Ha ein flott grunnlovsdag.