Grått

Ein symfoni i grått.
Det kjennest slik ut etter desse dagane.
Sjølv om eg er heldig som berre kan stå på sidelinja.
Om nokon berre kan stå på sidelinja då, i det som har hendt?

Vi er så få, og dei fleste kjenner nokon som er direkte berørt av hendingane.
Slik med meg og. Eg kjenner nokre som har det ekstra vondt desse dagane, og eg har det vondt med dei.

I tillegg kjem media kvar dag med stadig nye detaljar og vonde opplevingar, som gjer at rosehavet og dei flotte orda druknar i ein symfoni av grått.