Så veit eg det.

Så veit eg det.
Den eine lunga mi er i ferd med å gro att av vev som ikkje skal vere der.
Eg var innkalla til sjukehuset etter å vore inne i ei MR-maskine.
Det var då eg fekk vite det.
Kvifor det har byrja å gro att, og kor lenge det har gått føre seg, veit eg ikkje. Men eg har vore plaga med hoste og tung pust i fleire år. Så det er nok ikkje noko nytt fenomen, sjølv om problemet auka etter hjarteoperasjonen.
Kva det vil medføre på litt sikt, utanom dårleg lungekapasitet, det er det berre framtida som kan syne.


Men om sjølv om der er nokre bergveggar som er mørke, så er der nok av gleder og lyse dagar. Eg aktar ikkje å grave meg ned i nokre sorger som eg kanskje aldri får.
Til det er dagane og livet alt for rikt på gleder og lyse sider.
Det gjeld berre å gripe dei og leve i dei.