God Jul

 

Eg har siste åra, på julekvelden, brukt å legge ut julevangeliet, slik det har vore skrive i dei ulike utgåvene av Bibelen på nynorsk. Eg byrja med den eldste utgåva frå 1868, og no er eg komen fram til 1921-utgåva. Den som vart kalla Fyrebelsbibelen. Sidan eg denne jula feirar høgtida i Romsdals fogderi, kjem juleevangeliet denne gongen på veslejulekvelden.

Biletet er henta frå bronsedøra inn til kyrkja i Virgen del Camino - jomfrua til vegen - nokre kilometer vest om Leon.

Og med dette ynskjer eg mine lesarar ei God Jul.

 



I dei dagarne let keisar Augustus lysa ut at det skulde takast manntal yver heile verdi.
Dette var fyrste gongen dei tok manntal med Kvirinius var landshovding i Syria.
Då for alle heim, kvar til sin eigen by, og skulde skriva seg i manntalet.
Josef og for frå Galilæa, frå den byen som heiter Nasaret, upp til Judæa, til Davidsbyen, den som dei kallar Betlehem - for han høyrde til Davids hus og ætt - og vilde skriva seg der. Maria, festarmøyi hans, var med honom; ho gjekk då med barn, og med dei var der, bar det so til at tidi hennar kom,
og ho åtte den fyrste sonen sin; ho sveipte honom og lagde honom i ei krubba, for det var ikkje rom åt dei i herbyrget.

Det var nokre hyrdingar der i bygdi som låg ute og vakta buskapen sin um natti.
Best det var, stod ein engel frå Herren innmed deim, og Herrens herlegdom lyste kringum deim. Då vart dei fælande rædde; men engelen sagde til deim: «Ver ikkje rædde! Eg kjem med bod til dykk um ei stor gleda som skal timast alt folket:
I dag er det fødd dykk ein frelsar i Davids by; han er Kristus, Herren!
Og det skal de hava til merke: de skal finna eit lite barn som er sveipt og ligg i ei krubba.»
Og brått var det ein stor her av himmelånder med engelen; dei lova Gud og kvad:
«Æra vere Gud i det høgste, og fred på jordi, og hugnad med menneskje!»

Då englarne hadde fare burt att og upp til himmelen, sagde hyrdingarne seg imillom: «Lat oss no ganga radt til Betlehem og sjå dette som hev hendt, og som Herren hev vitra oss um!»
So skunda dei seg dit, og fann Maria og Josef, og det vesle barnet som låg i krubba.
Og då dei hadde set det, fortalde dei alt som hadde vorte sagt deim um dette barnet.
Alle som høyrde på hyrdingarne, undra seg yver det dei fortalde; men Maria gøymde alle desse ordi i hjarta, og gruna på deim.
Og hyrdingarne for heim att, og lova og prisa Gud for alt det dei hadde høyrt og set, og som høvde so vel med det som var sagt deim.