For i morgon er det 21.12.2012, og då er det ein lenge spådd dramatisk dag. Ein som i fylgje noko dei gamla maya-indianarane sin kalender veit å fortelje er den siste. Det fortel både radio, fjernsyn og aviser desse dagane føre. Så denne natta får eg nytte til siste minutt.
I morgon er det vintersolverv, og kl 12.12 vender sola og byrjar stige att. Spørsmålet er om vi får oppleve at sola igjen dukkar opp over fjella i sør? Om ikkje så har vi kjøpt julegåver i fleng som ingen får gleda av å få, og ingen får gleda over å gi. Heilt vekkasta med andre ord. Og mi kjære som har baka lefser idag. Dei får eg knapt nok smake.
Skal tru om det var denne datoen tympanumet på kyrkja i Conques fortalde om?
Nei, eg trur eg tek det med knusande ro, og ventar på ei julehelg der eg igjen får feire at Gud kledde seg i menneskeskapnad, fødd som eit lite barn av ei ung jente, i Betlehem i den romerske provinsen Palestina.
Derfor feirar eg jul. Ikkje på grunn av god mat, gåver og nissar og juletre. Det kan godt hende at både år og dato er feil utrekna på 5-600-talet, men det spelar inga rolle. Eg feirar jul fordi ein frelsar vart fødd. Ein frelsar som som nokre år seinare skulle døy på ein kross for å opne vegen attende til Gud.
Ein dag skal han kome att, men den dagen veit berre Gud. Derfor går ikkje verda under i morgon, eller andre datoar som menneske trur seg å vite. Derfor ser eg med glede fram til å feire jul om nokre få dagar. Og om endå nokre dagar seinare, sjå sola igjen stige over fjella i sør.
Biletet over er teke 2006.01.03, og har difor ikkje noko med datoen 2012.12.21 å gjere.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar