Drama i stein (7)

 I mylderet av skikkelsar oppe på veggen, er det ein som skil seg ut i storleik og i plassering.
Det er hovedpersonen i dramaet.

 Han sit på ei trone, kledd i staselege klede, og med teiknet på høg rang, beltet, om livet. Høgre sida han er avdekt, og føtene kviler på ein skrå fotskammel. Og eg legg merke til at den hallar mot den delen av dødsriket der Satan rår.Han har med seg fire englar som bær symbol på hans makt. Ein av dei har ei bok i hendene.Er det Livsens bok? Og under han er eit båret hav av krystall. Det er Johannes sitt syn på Patmos (Joh.Op. kap.4) eg ser avbilda.
På den avdekte sida hans kan eg sjå sårmerket frå der spydet gjekk inn i hjartet, og på glorien rundt hovudet les eg; IUDEX REX - domar konge.
Det er Guds son  Menneskesonen, Jesus Kristus som sit på Guds kongsstol,  Erkeengelen Mikael er ferdig med sin skålvektsdom. No er domen i hendene på den rettferdige domar og konge.

 

Men eg ser meir hjå kongen. Eg ser hendene hans. Dei er utstrekte til velsigning.
Ein gong for lenge sidan, etter oppstoda frå grava, var han og læresveinane samla til avskil. Og medan han vart lyfta opp frå dei, og skya tok han bort så dei ikkje kunne sjå han lenger, velsigna han dei med lyfta hender.
Så var han borte, men brått var der englar mellom dei, og dei fortalde at slik han hadde reist, slik skulle han kome att. Med hendene lyfte til velsigning.
Det er den atterkoma eg ser oppe over dørene.
Den eine handa er vendt oppover mot Gud og Guds nåde. Den andre er vendt nedover mot dei i dødsriket. Ikkje til dom, men med nåde.
Det er dei sjuke som treng lækjar, ikkje dei friske, sa han. Og; eg er ikkje komen for å døme verda, men for å frelse.
Det er æva som er i ferd med å bryte inn.

Og der i æva ser vi herlegdomens kross, som ikkje er krossen frå Golgata. Den var fornedringa sin kross. Herlegdomens kross symboliserar Jesus Kristus sin siger ved slutten på tida då ropet lyder. Sjå eg gjer alle ting nye.
 Dei to englane ber symbola på sigeren, spydet som vart stukke i sida hans og naglane han vart festa til krossen med.

Og ser vi etter, så ser vi at der går ei linje nedover frå herlegdomens kross, ned gjennom alle tider. Ned til den første domen då  vi døydde og vart dømde for våre gjerningar,  og hamna i dødsriket.
I ei norrøn preikesamling står det om krossen at når den står oppreist, står ein del fast i jorda, medan ein annan del står opp i lufta, for Kristus sameinar dei himmelske ting med dei jordiske.
Linja formar ein kross, og tek vi med det skrå fotbrettet, får vi ein gresk-ortodoks kross.
Det jordiske og det himmelske sameinar seg i Kristi kross.
No-tida er over. Tida renn ut. Tida for den andre domen er koma. (Joh.op. 20, 11 ff.)