Det er jul, eller jol som det i grunnen heiter på mitt skriftmål.
Eg likar nok betre det engelske Christmas då det fortel om kvifor vi feirar jul. Men eit tilsvarande ord har vi desverre ikkje på norsk.
Ei vindfull julenatt er over, og juledag er her som ein kviledag før neste storm kjem inn over kysten utanfor. Ekstremvær talar dei om. Verste uværet på 30 år. Det er vel berre å stålsette seg og vente. Men, dei har teke i miss før og. Vi får vente og sjå kva morgondagen har å fortelje.
Men det var dagen i dag. Juledagen. Inkarnasjonsdagen då Gud vart menneske av kjøt og blod.
Kven kan skjøne det mysteriumet? Kyrkjefedrene hadde lange diskusjonar om det, og etter eit par hundreår enda dei opp i det som vi idag kjenner som den nikenske trusvedkjenninga.
Vi trur på ein Herre, Jesus Kristus, Guds einborne Son, fødd av Faderen før alle tider. Gud av Gud, lys av lys, sann Gud av sann Gud. fødd, ikkje skapt, av same vesen som Faderen, ved han er alt skapt.
Slik skriv Johannes om det:
I opphavet var Ordet, og Ordet var hos Gud, og Ordet var Gud. Han var i opphavet hos Gud. Alt vart til ved han, og utan han vart ikkje noko til.
Og Ordet vart menneskev og tok bustad mellom oss.
Og med dette biletet frå katedralen i Leon, som syner vismennene frå aust som kjem med sine gåver til barnet, ynskjer eg mine lesarar ei God Jul.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar